தவக்காலத் திருவுரைகள் - புனித வாரத்தின் திங்கள்

 பயம் விலகட்டும்! பக்தி ஓங்கட்டும்!  

யோவான் 12:1-11

பொதுவாகவே நான் இதைச் செய்தால் பிறர் என்னை என்ன நினைப்பார்கள், நான் இப்படி நடந்துகொண்டால் பிறர் என்னைப் பற்றி என்ன சொல்வார்கள் என்பவை போன்ற எண்ண ஓட்டங்களே நம் வாழ்வுச் செயல்பாடுகளை அதிகம் கட்டுப்படுத்துகின்றன. ஆன்மீக காரியங்களில் இது இன்னும் கூடுதல் உண்மையாக இருக்கிறது. நம்மை இயக்கும் சாவியாக பிறர் நம்மைப் பற்றி கொண்டிருக்கும் எண்ணப்போக்கு ஒருபோதும் அமைந்துவிடக் கூடாது. நமது செயல்பாடுகள் உண்மையாகவும், நேர்மையாகவும் இருக்கும் பட்சத்தில் பிறர் நினைப்பது பற்றி நாம் பயமோ பதட்டமோ அடைய அவசியம் இல்லை.   

இன்றைய நற்செய்தியில் புனித வாரத்தின் திங்களில் இயேசுவின் வாழ்வின் நிகழ்வு பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. ஆடம்பரமாய் வெற்றி பவனியாய் எருசலேம் நகருக்குள் முதல் நாள் நுழைந்த இயேசு, அடுத்த நாளே எருசலேம் ஆலயத்தை தூய்மை செய்கிறார். அதற்குப் பிறகு இயேசு பெத்தானியாவுக்குச் செல்கிறார். அங்குதான் இயேசு இறந்துபோன இலாசரை நான்கு நாள்களுக்குப் பிறகு உயிர்ப்பித்திருந்தார். இப்போது இலாசருடைய வீட்டில் இயேசுவுக்கு விருந்து பரிமாறப்படுகிறது. அச்சமயத்தில் இலாசரின் சகோதரி மரியா இலாமிச்சை நறுமணத் தைலத்தை இயேசுவின் காலடிகளில் ஊற்றி தன் கூந்தலால் துடைக்கத் தொடங்கினார். இச்செயல் யூதாசால் கேள்விக்கு உட்படுத்தப்படுகிறது. ஆனால் இயேசுவுக்கு அவளின் செயல் பிடித்திருந்தது.  

எவர் என்னைப் பற்றி என்ன நினைத்தாலும் எனக்கு கவலை இல்லை. என் ஆண்டவராம் இயேசுவின் மீது நான் கொண்டிருக்கும் புனிதமான அன்பை எனக்கு தெரிந்த சிறிய வழியில் எப்படியும் வெளிப்படுத்தியே தீருவேன். அடுத்தவர் பார்த்து நகைத்தாலும், தடுத்தாலும் இயேசுவின் மீதான என் பவித்திரமான அன்பை வெளிப்படுத்தும் பரிசுத்தமான இச்செயலை எப்படியும் செய்தே தீருவேன் என்பதே மரியாவின் திண்ணமான முடிவு. எனவே தான் பொதுவெளியில் அத்தனை பேருக்கு முன்னால் அச்சம் அணுவளவுமின்றி அவள் அன்பால் இயக்கப்பட்டவளாய் ஆண்டவரின் பாதங்களை பக்தியோடு அர்ச்சனை செய்தாள். அதுவே நம் பக்தி முயற்சிகளின் முன்னோடி.  

நாமும் நம் வாழ்வில் இயேசுவின் மீது கொண்டிருக்கும் அன்பை அடுத்தவர் முன்பாக அவையில் காட்டும் அசாத்திய துணிச்சல் நமக்கு இருக்கிறதா? அடுத்தவர் என்னவெல்லாம் நினைத்தாலும் அது பற்றி கவலை கொள்ளாமல், ஆண்டவர் மீதுள்ள நம்முடைய அன்பை வெளிப்படுத்தும் அன்பு நிறை பக்தி செயல்பாடுகளில் நம்மால் சமரசம் செய்யாமல் இருக்க முடியுமா? பொதுவெளிகளில் இயேசுவின் மீதான அன்பை செயலில் காட்டிட, பணம், மானம், மதிப்பு, மரியாதை, கௌரவம், சொத்து, உடைமை இவற்றை எல்லாம் இயேசுவின் மீது கொண்டுள்ள கள்ளமில்லா அந்த அன்பை வெளிப்படுத்துவதற்காக தியாகம் செய்யும் திராணி நமக்கு உண்டா? என்று நம்மையே கேட்டுப்பார்ப்போம். இனியாவாது மரியாவைப் போன்று நம்மிலும் பயம் விலகட்டும்! பக்தி ஓங்கட்டும்!  

தவக்காலத் திருவுரைகள் - குருத்து ஞாயிறு

இயேசுவைச் சுமக்கும் கழுதை ஆவோம்!

மாற்கு 11:1-10

ஒருநாள் எருசலேமின் வீதியில் இரு கழுதைகள் பேசிக்கொண்டன. முதல் கழுதை சொன்னது: ‘இந்த எருசலேம் நகரின் வீதியில்தான் நேற்று நான் பவனியாய் வந்தேன். எவ்வளவு வரவேற்பு! எத்தனை உபசரிப்பு! ஆனால் இன்றும் அதே பாதையில்தான் வருகிறேன். ஆனால் இன்று என்னைக் கவனிப்பார் எவருமில்லை’. இன்னொரு கழுதை சொன்னது: ‘நீ சொல்வது உண்மைதான். நேற்று உனக்கு மிகப் பெரிய வரவேற்பு, உபசரிப்பு எல்லாம் கிடைத்தது. ஆனால் அது உனக்கானது அல்ல. நீ சுமந்த வந்த இயேசுவுக்கு இம்மக்கள் கூட்டம் கொடுத்தது. அவர் உன் மீது அமர்ந்திருந்ததால் அது உனக்கும் கிடைத்தது. நீ யாரைச் சுமக்கின்றாயோ, எதைச் சுமக்கின்றாயோ அதைப் பொறுத்தே உன் மதிப்பு அமையும்’. 

மனிதர்களாகிய நாமும் நம்முடைய உள்ளத்தில் யாரைச் சுமக்கின்றோம், எதைச் சுமக்கின்றோம் என்பவற்றைப் பொறுத்தே நம்முடைய வாழ்வின் மதிப்பு தீர்மானிக்கப்படும். ஒரு பாத்திரத்தில் மண்ணும் இன்னொரு பாத்திரத்தில் பொன்னும் இருந்தால், பொன் இருக்கும் பாத்திரத்தின் மதிப்பே பெரிதாகக் கருதப்படும். மண்ணைச் சுமக்கும் மடையர்களாக அல்ல, பொன்னைச் சுமக்கும் பாக்கியசாலிகளாக வாழ்வதே நம் வாழ்வுக்கு சிறப்பு சேர்க்கும். நம்முடைய வாழ்வில் நாம் எதைச் சுமக்கிறோம் என்று சிந்திப்போம்.  

இயேசுவின் மகிமையைத் தானும்  அனுபவிக்க அன்று அக்கழுதை நான்கு காரியங்களை செய்தது. 

1. யாரும் அதுவரை அமராததாக அது இருந்தது. 

2. இருக்கும் இடத்திலிருந்து அவிழ்த்து வரப்பட்டது. 

3. இயேசு இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தது. 

4. இயேசுவை விரும்பிச் சுமந்தது. 

இதையே இன்று நாமும் செய்யத் துணிவோம். 

அற்ப மனிதர்களும், அவர்களது ஆக்கப்பூர்வமற்ற கருத்தியல்களும் நம்மீது சவாரி செய்ய ஒருபோதும் அனுமதியாதிருப்போம். இயேசுவைச் சுமக்க வேண்டிய நமது வாழ்க்கையில், உலகின் எச்சங்களையும், மிச்சங்களையும் சுமந்து நொந்து போக வேண்டாம். இயேசுவே நம்மீது அமரட்டும். அவருடைய இறையாட்சி விழுமியங்களும் மதிப்பீடுகளும் நம்மீது சவாரி செய்யட்டும்.  சொல்லிலும் செயலிலும் நாம் இயேசுவையே சுமந்து போவோம். 

அன்று எருசலேம் நகரில் எத்தனையோ கழுதைகள் இருந்திருக்கக் கூடும். ஆனால் இயேசு ஏதோ ஒரு கழுதையை மட்டும் அவர் தன்க்காக தெரிவு செய்தார். அக்கழுதையை இயேசு மிகவும் கவனமாய்த் தன்னுடைய பயணத்திற்கு தேர்ந்தெடுத்தார். ‘இந்த கழுதைக்கு வந்த வாழ்வைப் பாருங்கள்’ என்று சொல்லக் கேள்விப்பட்டுள்ளோம். இயேசுவால் அன்று அந்த எருசலேம் கழுதைக்கு வாழ்வு வந்தது. நாமும் இயேசுவுக்கு கழுதையானால் நமக்கும் இன்று அச்சிறப்பான வாழ்வு வரும். ‘நெல்லுக்கு இறைத்த நீர் புல்லுக்கும் பாயும்’ என்று சொல்வதைப் போன்று இயேசுவுக்கு கிடைப்பது அனைத்தும் இயேசுவைச் சுமக்கும் நம் அனைவருக்கும் கிடைக்கும். எனவே, நாமும் அன்றாடம் சொல்லிலும் செயலிலும் இயேசுவைச் சுமக்கும் கழுதை ஆவோம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 பிறருக்காக பலியாக முன்வருவோம்! 

யோவான் 11:45-57

அடுத்தவரின் முதுகில் ஏறி சவாரி செய்வது இங்கு பலருக்கு விருப்பமான செயலாக இருக்கிறது. ஆனால் அடுத்தவரை முதுகில் ஏற்றிச் சுமப்பது என்பது பலரால் விரும்பப்படாத ஒன்றாகவே இருக்கிறது. அடுத்தவரின் முதுகில் ஏறினால் நமக்கு சுகம் பிறக்கிறது. ஆனால் அடுத்தவரை நம் முதுகில் ஏற்றினால் நமக்கோ சோகம் வருகிறது. நாம் வாழ பிறரை பலியாக்குவோம். ஆனால் பிறர் வாழ நாம் நம்மைப் பலியாக்கிட தயங்குவோம். இன்னும் எவ்வளவு நாள் அடுத்தவரின் தியாகத்தில் நாம் வாழ்வது? இன்னும் எத்தனை பேரின் வாழ்வை நமக்காக பலியாக்கப் போகிறோம்? 

பயன்பாட்டுத் தத்துவம் மிகவும் பெருகிப்போன காலச்சூழலில் நாம் இருக்கிறோம். நாம் வாழ வேண்டுமென்றால் எவரையும் எதுவும் செய்யலாம் என்னும் கருத்து இங்கு எல்லோருக்குள்ளும் விதைக்கப்பட்டுவிட்டது. இது இன்று மனித இதயங்களை இறுகச் செய்துவிட்டது. எவன் எக்கேடு கெட்டால் எனக்கென்ன என்னும் சொல்லாடல் நமக்கு நன்கு தெரிந்த ஒன்று. இதுதான் இன்றைய மனிதர்களின் எண்ணமும் வாழ்வும் என்பதை எல்லோரும் மறுப்பின்றி ஏற்றுக்கொள்வோம். அடுத்தவரின் அழிவில் தங்களது வாழ்வை கட்டமைக்கும் கயவர் கூட்டம் அதிகம். இவர்கள் பிறருடைய கல்லறையில் தங்களுடைய மாளிகையை கட்டியெழுப்பும் கல் நெஞ்சம் படைத்தவர்கள்.   

இன்றைய நற்செய்தியில் தலைமைச் சங்கத்தினர் கூடி இயேசுவுக்கான சாவுத் தீர்ப்பை முடிவு செய்கிறார்கள். அக்கூட்டத்தில் தலைமைக் குரு கயபா ‘இனம் முழுவதும் அழிந்து போவதைவிட ஒரு மனிதன் மட்டும் மக்களுக்காக இறப்பது நல்லது’ என்று சொன்னார். மானுடத்தின் வாழ்வுக்கு தன்னுடைய வாழ்வை இயேசு விலையாகக் கொடுப்பார் என்பதன் அடையாளமே இது. இயேசுவின் வாழ்வும் பணியும் பிறருக்கானதாகவே எப்போதும் அமைந்திருந்தது. தன்னைப் பற்றி ஒருபோதும் அவர் சிந்திக்கக் கூட இல்லை. அவருடைய பணி வாழ்வு அவருடைய பலிக்கான வெள்ளோட்டமே.

பிறரைப் பலியாக்கி தங்களை வாழ்விக்க விரும்பியது யூத குருக்கள் கூட்டம். அதற்காக இயேசுவின் உயிருக்கு உலை வைக்க அவர்கள் முடிவு செய்தனர். இயேசுவின் இரத்தத்தில் தங்கள் வாழ்வுக்கு வண்ணம் பூசிக்கொள்ள அவர்களுக்கு அவ்வளவு ஆசை. இயேசுவைத் தொலைத்துக் கட்டும் வரை தங்களுக்கு தூக்கம் இல்லை என்று தீர்மானித்து படைத்தவரையே பலியாக்க, வாழ்வு தந்தவரின் வாழ்வை எடுக்க வரிந்து கட்டிக்கொண்டு புறப்பட்டனர். தன்னைப் பிறருக்காக பலியாக்க விரும்பியது இயேசுவின் மனநிலை. தனக்காக பிறரை பலியாக்கிட விரும்பியது யூத குருக்களின் மனநிலை. நம் மனநிலை இயேசுவின் மனநிலையின் பிரதிபலிப்பாக வேண்டும். பிறர் வாழ்வு பெற நம்மைப் பலியாக்கிட முன்வரும் நல்மனம் நமக்குள் பிறக்க வேண்டும். வாழ்வதைவிட வாழ்விப்பதே வாழ்க்கைக்கு அர்த்தம் கொடுக்கும். ஆக நாமும் இயேசுவைப் போல பிறருக்காக பலியாக முன்வருவோம்.