தவக்காலத் திருவுரைகள்

 இறவாமையை அடைய இறைவார்த்தையை கடைப்பிடிப்போம்! 

யோவா 8:51-59

நாம் வாழும் வாழ்க்கைக்கு தொடக்கமும் முடிவும் உண்டு. ஆனால் இவ்வாழ்வைக் கொடுத்த கடவுளின் வார்த்தைக்கு தொடக்கமோ, முடிவோ இல்லை. இவ்வாறு தொடக்கமும் முடிவும் இல்லாத இந்த இறைவார்த்தையே நம்முடைய வாழ்வுக்கு வழியும் ஒளியும் என்கிறது திருப்பாடல். காலம் நிறைவுற்றபோது இந்த இறைவனின் வார்த்தையே இவ்வுலகில் இயேசு என்னும் மனிதராகப் பிறந்தது. முதலும் முடிவும் இல்லாத வார்த்தை மனிதரானதன் நோக்கம் நாமும் இறைவனைப் போன்று இறவாமையில் இணைந்திட வேண்டுமென்பதே ஆகும்.  

உடல் கொண்ட அனைத்தும் சாவை சந்திக்க வேண்டும். இந்த சாவு உடலைத் தீண்டமே ஒழிய ஆன்மாவை அல்ல. உடலுக்குள் உறையும் ஆன்மா சாகாது. அந்த சாகாத ஆன்மா இறைவனின் இறவாமையில் இணைந்து இன்புற்றிட வழி சொன்னவர்தான் இயேசு. ஆம், மனிதர்களும் சாவைக் கடந்து வாழ முடியும் என்பது மனிதராகப் பிறந்த இயேசு நமக்குச் சொல்லும் வாழ்க்கைப் பாடம். இறைவார்த்தையைக் கடைப்பிடிப்பது நிலைவாழ்வை உறுதி செய்யும் என்கிறார் இயேசு. என்றும் வாழ்ந்திட எல்லாம் வல்ல இறைவனின் வார்த்தையை கடைப்பிடிப்பது மட்டுமே நமக்கான வழி.

திருச்சட்டத்தை நிறைவேற்றவே வந்தேன் என்றார் இயேசு. திருச்சட்டமும் அனைத்து இறைவாக்குகளும் இயேசுவில்தான் நிறைவேறின. தந்தையாம் கடவுளின் வார்த்தைகளைக் கடைப்பிடித்து வாழ இயேசு ஒருபோதும் தயங்கியதுமில்லை, அதைத் தவிர்த்ததுமில்லை. கடவுளின் வார்த்தைகளைக் கடைப்பிடித்து வாழ்வது எப்படி என்பதை இயேசுவே கற்றுக்கொடுத்துள்ளார். சடங்காச்சாரமாகவோ, சம்பிரதாயத்திற்காகவோ அன்று, மாறாக உண்மை அர்த்தம் உணர்ந்து உளப்பூர்வமாக உறுதிப்பாட்டுணர்வோடு இறைவார்த்தையைக் கடைப்பிடித்து வாழ இயேசுவின் வாழ்வு ஓர் எடுத்துக்காட்டு.

இறவாமையை அடைய இறைவார்த்தையைக் கடைப்பிடிக்க கற்றுத்தரும் இயேசு, இவ்வாறு கடைப்பிடிப்போர் அடையும் சவால்களையும், சிரமங்களையும் முன்னுணர்த்துகிறார். மனிதர்களின் வார்த்தைகளைக் கடைப்பிடிப்போர் பலர் இருக்கையில் இறைவனது வார்த்தைகளைக் கடைப்பிடிக்கவும் அதனால் சிரமப்படவும் இயேசு அழைக்கிறார். இறைவார்த்தையைக் கடைப்பிடிப்போரை மனிதர்கள் மட்டம் தட்டலாம். ஆனால் இறைவனோ அவர்களுக்கு பெருமை சூட்டுகிறார் என்றும் இயேசு தெளிவுபடுத்துகிறார். இறவாமை நமது இலக்கென்றால், இறைவார்த்தையைக் கடைப்பிடிப்பதே நம்முடைய வழியாகட்டும். நிலை வாழ்வு நமக்கான பரிசாகிட, இயேசுவின் மாதிரியைப் பின்பற்றுவோம். இறவாமையை அடைய இறைவார்த்தையை கடைப்பிடிப்போம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

தவக்காலத் திருவுரைகள் 

பாதுகாப்பு வளையத்திற்கு வெளியே வருவோம்!

யோவான் 7:1,2,10, 25-30

நம்முடைய வாழ்க்கையில் நாம் ஒருபோதும் பாதுகாப்பற்ற சூழலை எதிர்கொள்ள விரும்புவதில்லை. ஆகவே நமது பாதுகாப்பு என்பது நம்முடைய அடிப்படை எதிர்பார்ப்பாகவும், அத்தோடு நம்முடைய சுகமான வாழ்வு என்பது நம்முடைய அடிப்படை ஏக்கமாகவும் எல்லோருக்கும் இருக்கிறது. எதிர்பாராமல் நம் வாழ்க்கையில் வரும் பாதுகாப்பற்ற சூழலை சந்திப்பதில் பலரும் சோர்ந்து போகிறார்கள் அல்லது சோடை போகிறார்கள். 

நம்முடைய பாதுகாப்புக்காவும் வசதிக்காகவும் நாம் பலவற்றை விரும்பிச் செய்கிறோம். எவையெல்லாம் நம்மை எவ்வித தொல்லையும் தொந்தரவும் இல்லாமல் வைத்திருக்குமோ அவற்றையே விரும்பிச் செய்ய எண்ணுகிறோம். எவையெல்லாம் நமக்கு வருத்தமும் வேதனையும் தராதோ அவற்றையே விரும்பித் தேடுகிறோம். எவையெல்லாம் நம் வாழ்வில் வலியையும் காயத்தையும் ஏற்படுத்தாதோ அவற்றையே நமது அன்றாட பழக்க வழக்கங்களாக்கிவிடுகிறோம். 

பாதுகாப்பு வளையத்தினுள்ளேயே எப்போதும் இருப்பவர்களின் வாழ்க்கை ஆமைக்கு ஒப்பானது. சிறிது ஆபத்து வருவதை உணர்ந்ததும் ஆமை தன்னுடைய ஓட்டுக்குள் தன்னைச் சுருக்கிக்கொள்ளும். அதைப் போலவே நம்மில் பலரும் ஆபத்தான சூழலை, பாதுகாப்பற்ற சூழலை, வசதி குறைவான சூழலை சந்திக்க தயக்கம் காட்டுவதுண்டு. ஆபத்தை விரும்பாத ஆமை நல்ல ஆளுமையை உருவாக்க சரியான எடுத்துக்காட்டு அல்ல. பாதுகாப்பையும், வசதியான சூழலையும் எப்போதும் விரும்புகிற ஆமையின் மனநிலை கிறிஸ்துவின் மனநிலைக்கு ஏற்புடையதாகாது.   

பாதுகாப்பற்ற சூழல்கள் மட்டுமே நமது வாழ்வுக்கு வளர்ச்சியைக் கொணரும். சவாலான நேரங்கள் மட்டுமே நமது வாழ்வை சிகரத்திற்கு அழைத்துப்போகும். சிரமமான தருணங்கள் மட்டுமே நமது வாழ்வில் முன்னேற்றத்தை வழங்கும்.  ஆக, பாதுகாப்பு வளையங்களுக்கு வெளியே அடியெடுத்து வைப்பவர்களே, தங்கள் வாழ்வுக்கு மகத்தான பாதையை அமைத்துக்கொள்கிறார்கள். 

இயேசுவைக் கொல்ல யூதர்கள் அவரைத் தேடிக்கொண்டிருந்த நேரத்தில், அவர் வெளிப்படையாக திருவிழாவில் மக்களுக்கு போதிக்கிறார். அனைவரும் அதைக் குறித்து அதிர்ச்சியும் ஆச்சரியமும் அடைந்தார்கள். சாவு துரத்துகிறது என்பதற்காக, வாழ்வை பிறருக்கு பயன் தரும் விதத்தில் வாழ இயேசு எப்போதும் மறந்ததே இல்லை. பாதுகாப்பு வளையத்திற்குள் ஒரு நாளும் பதுங்கி இருந்தவர் அல்ல இயேசு. தன்னுடைய வசதிகளை முன்னிறுத்தி இயேசு என்றும் செயல்பட்டதே இல்லை. கிறிஸ்துவின் பணி வாழ்வும் பலி வாழ்வும் பாதுகாப்பு வளையத்தை துறப்பதை வலியுறுத்துகிறது. நாமும் இனி நம்முடைய   பாதுகாப்பு வளையத்திற்கு வெளியே வருவோம்!  

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 ஆண்டவருக்கு செய்ய விரும்பவதையெல்லாம் அடுத்தவருக்கு செய்வோம்!

மத்தேயு 25:31-46

மனிதர்கள் கடவுளின் சாயலாய் படைக்கப்பட்டுள்ளனர். மனிதம் இறைமையைத் தாங்கி நிற்கிறது. ஒவ்வொரு மனிதனும் நமக்கு கடவுளின் முகத்தையே அடையாளம் காட்டுகின்றனர். கடவுள் கடவுளாகவே இவ்வுலகுக்கு வந்தால் கடவுளை எவரும் விரட்டியடிக்கப்போவதில்லை. ஆனால் கடவுள் கடவுளாகவே இவ்வுலகுக்கு ஒருபோதும் வருவதில்லை. கடவுள் தம் சாயலாகப் படைக்கப்பட்டுள்ள மனிதர்களின் வழியாகவே இம்மண்ணில் வலம் வருகிறார். மனிதர்களின் மாண்பைக் காக்கிறவர்கள் கடவுளையே மாட்சிப்படுத்துகிறார்கள். 

இயேசு சவுலை தமஸ்குக்கு செல்லும் பாதையில் சந்திக்கிறபோது ‘ஏன் என்னைத் துன்புறுத்துகிறாய்?” என்கிற கேள்வியை எழுப்புகிறார். ஆனால் உண்மையில் பவுல் இயேசுவை அல்ல, இயேசுவின் மீது நம்பிக்கை கொண்டிருந்த கிறிஸ்தவர்களையே துன்புறுத்தினார். துன்புறுவோரின் துன்பத்தை தம் துன்பமாகவே பாவிக்கிறவர் நம் கடவுள். ஆகவே கடவுளை நேரடியாக எவரும் துன்புறுத்த விரும்புவதில்லை. ஆனால் சக மனிதர்களை துன்பத்துக்கு உள்ளாக்குவதன் வழியாக கடவுளை நம்மால் துன்புறச் செய்ய முடியும்.

இறுதித் தீர்ப்பு குறித்த நற்செய்திப் பகுதியில் நிலைவாழ்வு என்பது அடுத்தவர் மீது அக்;கறைகொண்டு அவர்களின் தேவைகளை நிறைவு செய்கிறவர்களுக்கு வழங்கப்படும் கடவுளின் அன்புப் பரிசாகும் என்றும், அணையா நெருப்பு என்பது அடுத்தவர் மட்டில் அக்கறையற்று அவர்களின் தேவைகளை நிறைவேற்ற உதவிடும் மனமில்லாதவர்களுக்கு வழங்கப்படும் முடிவில்லாத் தண்டனையாகும் என்றும் சொல்லப்படுகிறது. 

தேவையில் இருப்போருக்கு செய்யப்படும் எதுவும் தெய்வத்துக்கே செய்யப்படுவதாகும் என்றும், தேவையில் இருப்போருக்கு செய்யப்படாத எதுவும் தெய்வத்துக்கே செய்யப்படாததாகும் என்றும் இயேசுவின் வார்த்தைகள் தெளிவுபடுத்துகின்றன. ஆகவே கருணையுள்ளமே கடவுளுக்கு உகந்த இல்லிடம்.  ஏழைக்கு இரங்கி உதவி செய்கிறவர் ஆண்டவருக்குக் ஆண்டவருக்குக் கடன் கொடுக்கிறார். அவர் கொடுத்ததை ஆண்டவரே திருப்பித் தந்துவிடுவார் (நீமொ 19:17). 

பசித்திருப்பவரும், தாகத்தோடு இருப்பவரும் இயேசுக்களே. ஆடையின்றி இருப்பவரும், அன்னியராய் இருப்பவரும் இயேசுக்களே. நோயுற்றிருப்பவரும், சிறையிலிருப்பவரும் இயேசுக்களே. இல்லாமையில் இழிவுறும் இந்த இயேசுக்களின் மீது நம் கண்களை திருப்புவோம். அடுத்தவருக்கு செய்யப்படும் நன்மைகள் ஆண்டவருக்கு செய்யப்படும் ஆராதனைகளே. அடுத்தவருக்கு செய்ய மறந்த நன்மைகள் ஆண்டவருக்கு செய்யப்படும் அவசங்கைகளே. ஆகவே ஆண்டவருக்கு செய்ய விரும்புவதையெல்லாம் அடுத்தவருக்கு செய்வோம்!  

தவக்காலத் திருவுரைகள் - புனித வாரத்தின் புதன்

 இயேசுவை விற்க விலை பேச வேண்டாம்!

மத்தேயு 26:14-25

விற்பதும் வாங்குவதும் வாழ்க்கை என்னும் வியாபாரத்தில் தொடர்ந்து நடக்கும் செயல்களே. ஒன்றை வாங்குவதற்கு, நாம் இன்னொன்றை கொடுக்கவோ அல்லது இழக்கவோ அல்லது விற்கவோ வேண்டியிருக்கிறது. எதை விற்கிறோம்? எதை வாங்குகிறோம்? என்கிற தெளிவு இல்லாமல் போனால் வாழ்க்கையில் வசந்தம் வற்றிப்போகும். காலை விற்று செருப்பும், கையை விற்று கைக்கடிகாரமும் வாங்கும் நிலை போன்று நம் ஆன்மீக வாழ்வு மாறிக் கொண்டு வருகின்றது. 

இன்றைய நற்செய்தியில் யூதாசு இயேசுவுக்கு விலை பேசுகிறான். இதுவரை இயேசுவில் தனது நம்பிக்கையை, இயேசுவில் தனது கனவை, இயேசுவில் தனது பற்றுறுதியை வைத்திருந்த யூதாசு, இப்போது அவற்றை எல்லாம் பணத்தின் மீது வைக்கிறான். முன்பு இயேசு தன்னை அழைத்தபோது, அவரைப் பின்பற்றுவதற்காக யூதாசு தன்னையே அவருக்கு கையளித்தான். இப்போது அவரையே யூதத் தலைமைக் குருவுக்கு கையளிக்கிறான். எந்த பணத்திற்காக யூதாசு தனக்கு சொந்தமான இயேசுவைக் காட்டிக்கொடுத்தானோ, கடைசியில் அப்பணத்தையே அவனால் சொந்தமாக்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. இயேசுவிடம் தன்னையே அவன் விற்றபோது அவனுக்கு வந்தது வாழ்வு. இயேசுவை தலைமைச் சங்கத்திடம் விற்றபோது அவனுக்கு வந்தது சாவு.      

ஒருவர் தனக்குரிய யாவற்றையும் விற்று முத்தை வாங்கினார் என்றும் இன்னொருவர் தனக்குரிய அனைத்தையும் விற்று பெரும் புதையல் இருக்கும் நிலத்தை வாங்கினார் என்றும் நற்செய்தியில் ஓர் இடத்தில் இயேசு கூறுவார். விலை மதிப்பு மிகுந்த முத்தும், பெரும் புதையல் உள்ள நிலமும் இயேசுவே. இயேசுவை சொந்தமாக்கிக் கொள்வதற்காக எதையும் விற்றுவிடலாம். ஒருவன் இயேசுவை சொந்தமாக்குவது என்பது, தனக்குரிய யாவற்றையும் விற்றாவது பெரும் புதையல் உள்ள நிலத்தையோ அல்லது விலை மதிப்பு மிகுந்த முத்தையோ சொந்தமாக்குவதைவிட மேலானது ஆகும். 

அன்று வரலாற்றில் ஒரு முறை இயேசுவுக்கு விலை பேசினான் யூதாசு. ஆனால் இன்று நாமோ தினமும் ஓராயிரம் முறை நமது வேலைக்காக, தொழிலுக்காக, படிப்பிற்காக, பொழுதுபோக்கிற்காக, திறமைகளுக்காக என்று இயேசுவுக்கு விலை பேசிக்கொண்டுதான் இருக்கின்றோம். அன்று ஒரு தடவை முப்பது வெள்ளிக் காசுகளுக்கு இயேசுவின் மீது தான் கொண்டிருந்த தன்னுடைய நம்பிக்கையை, கனவை, பற்றுறுதியை விற்றுத் தொலைத்தான் யூதாசு. ஆனால் இன்று நாமோ தினமும் பலமுறை இயேசுவின் மீது நாம் கொண்டிருக்கும் நம்முடைய நம்பிக்கையை, கனவை, பற்றுறுதியை விற்றுக்கொண்டே இருக்கின்றோம். எதையும் இயேசுவுக்காக இழக்கலாம். ஆனால் இயேசுவை எதற்காகவும் இழந்துவிடக் கூடாது. எனவே நாம் இனியாவது யூதாசைப் போன்று இயேசுவை விற்க விலை பேச வேண்டாம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள் - புனித வாரத்தின் செவ்வாய்

 பலவீனங்கள் எனும் பள்ளங்களை நிரப்பிடுவோம்!

யோவான் 13:21-33, 36-38

பள்ளங்களை நிரப்புவது மிக எளிது. ஆனால் பாதாளங்களை நிரப்புவது மிகக் கடினம். நம்முடைய பலவீனங்கள் பள்ளங்களாக இருக்கும் பொழுதே அவற்றை நாம் சரிசெய்துவிட வேண்டும். அப்படி செய்யத் தவறினால், நம்முடைய பலவீனங்கள் பாதாளங்களாக மாறிவிட்ட பின்பு, நாம் அவற்றைச் சரி செய்ய இயலாத கையறு நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுவிடுவோம். ஆகவே நமது பலவீனங்கள் பள்ளங்களாக இருக்கும் பொழுதே நாம் அவற்றை இறையருள்கொண்டு நிரப்பிவிடுவோம். இல்லாவிட்டால் பள்ளங்கள் பாதாளங்களாய் மாறிப்போகும். 

இது ஒரு சிறிய பலவீனம்தானே, யாருக்குத்தான் இல்லை இந்த பலவீனம், பலவீனம் எல்லாம் ஒரு பெரிய குற்றம் ஒன்றும் இல்லை என்றெல்லாம் சொல்லிக்கொண்டு, நாம் பலவீனங்களில் சுகித்திருக்கத் தொடங்கினால், நம்முடைய பலவீனங்கள் பாவங்களாய் உருவெடுக்கும் பேரவலம் ஏற்படும். பலவீனங்கள் காலப்போக்கில் கண்டிப்பாக பாவங்களாக வடிவம் பெறத் தொடங்கும். பலவீனங்களை வெற்றி கொள்ளாமல் வாழ்வில் சாதனை சாத்தியமில்லை. நமது பலவீனங்களால் நம்முடைய பலம் மறைக்கப்படும். நம்முடைய பலவீனங்கள் நமது பலங்களைப் புதைத்துவிடும்.  

பலவீனங்கள் எல்லோருக்கும் ஒன்றுபோல இருப்பது இல்லை. அதே சமயத்தில் அப்பலவீனங்களை மனிதர்கள் கையாளும் விதமும் ஒன்றுபோல இருப்பதுமில்லை. இன்றைய நற்செய்தியில் இரு மனிதர்களின் பலவீனங்களை நம்மால் பார்க்க முடியும். ஒன்று யூதாசு இஸ்காரியோத்து. மற்றொன்று சீமோன் பேதுரு. யூதாசுக்கு ஒரு பலவீனம் இருந்தது. அது பணம் என்னும் பாதாளமாக இருந்தது என நற்செய்தி சொல்கிறது. பேதுருவுக்கும் ஒரு பலவீனம் இருந்தது. அது பயம் என்னும் பள்ளம் ஆக இருந்தது என நற்செய்தி சொல்கிறது. தன்னுடைய பலவீனத்தால் யூதாசு இயேசுவைக் காட்டிக்கொடுத்தான். தன்னுடைய பலவீனத்தால் பேதுரு இயேசுவை மறுதலித்தார். பணம் காட்டிக்கொடுக்கச் செய்தது. பயம் மறுதலிக்கச் செய்தது.     

யூதாசு தன் பலவீனமாகிய பணம் எனும் பள்ளத்தை அறியவும் இல்லை, ஏற்றுக்கொள்ளவும் இல்லை. அதனால் அவன் அந்த பணம் எனும் பள்ளத்தை நிரப்பிட முடியாமல், பள்ளத்தை பாதாளமாக்கி இயேசுவைக் காட்டிக்கொடுத்து அதிலேயே விழுந்துவிட்டான். ஆனால் பேதுரு தன்னுடைய பலவீனமாகிய பயம் எனும் பள்ளத்தை அறிந்து, ஏற்றுக்கொண்டார். அதனால் அவர் இயேசுவை மறுதலித்து அந்த பயம் எனும் பள்ளத்தில் விழுந்தாலும் மீண்டும் எழுந்து, இறையருளால் அப்பள்ளத்தை நிரப்புவதில் வெற்றி கண்டார். வாழ்க்கையில் நமக்கும் பலவீனங்கள் உண்டு. யூதாசைப் போன்று நாம் ஒருபோதும் பள்ளங்களை பாதாளங்களாக்கிவிட வேண்டாம், பலவீனங்களை பாவங்களாக்கிவிட வேண்டாம். மாறாக நாம் பேதுருவைப் போல நம்முடைய பலவீனங்கள் எனும் பள்ளங்களை நிரப்பிடுவோம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள் - புனித வாரத்தின் திங்கள்

 பயம் விலகட்டும்! பக்தி ஓங்கட்டும்!  

யோவான் 12:1-11

பொதுவாகவே நான் இதைச் செய்தால் பிறர் என்னை என்ன நினைப்பார்கள், நான் இப்படி நடந்துகொண்டால் பிறர் என்னைப் பற்றி என்ன சொல்வார்கள் என்பவை போன்ற எண்ண ஓட்டங்களே நம் வாழ்வுச் செயல்பாடுகளை அதிகம் கட்டுப்படுத்துகின்றன. ஆன்மீக காரியங்களில் இது இன்னும் கூடுதல் உண்மையாக இருக்கிறது. நம்மை இயக்கும் சாவியாக பிறர் நம்மைப் பற்றி கொண்டிருக்கும் எண்ணப்போக்கு ஒருபோதும் அமைந்துவிடக் கூடாது. நமது செயல்பாடுகள் உண்மையாகவும், நேர்மையாகவும் இருக்கும் பட்சத்தில் பிறர் நினைப்பது பற்றி நாம் பயமோ பதட்டமோ அடைய அவசியம் இல்லை.   

இன்றைய நற்செய்தியில் புனித வாரத்தின் திங்களில் இயேசுவின் வாழ்வின் நிகழ்வு பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. ஆடம்பரமாய் வெற்றி பவனியாய் எருசலேம் நகருக்குள் முதல் நாள் நுழைந்த இயேசு, அடுத்த நாளே எருசலேம் ஆலயத்தை தூய்மை செய்கிறார். அதற்குப் பிறகு இயேசு பெத்தானியாவுக்குச் செல்கிறார். அங்குதான் இயேசு இறந்துபோன இலாசரை நான்கு நாள்களுக்குப் பிறகு உயிர்ப்பித்திருந்தார். இப்போது இலாசருடைய வீட்டில் இயேசுவுக்கு விருந்து பரிமாறப்படுகிறது. அச்சமயத்தில் இலாசரின் சகோதரி மரியா இலாமிச்சை நறுமணத் தைலத்தை இயேசுவின் காலடிகளில் ஊற்றி தன் கூந்தலால் துடைக்கத் தொடங்கினார். இச்செயல் யூதாசால் கேள்விக்கு உட்படுத்தப்படுகிறது. ஆனால் இயேசுவுக்கு அவளின் செயல் பிடித்திருந்தது.  

எவர் என்னைப் பற்றி என்ன நினைத்தாலும் எனக்கு கவலை இல்லை. என் ஆண்டவராம் இயேசுவின் மீது நான் கொண்டிருக்கும் புனிதமான அன்பை எனக்கு தெரிந்த சிறிய வழியில் எப்படியும் வெளிப்படுத்தியே தீருவேன். அடுத்தவர் பார்த்து நகைத்தாலும், தடுத்தாலும் இயேசுவின் மீதான என் பவித்திரமான அன்பை வெளிப்படுத்தும் பரிசுத்தமான இச்செயலை எப்படியும் செய்தே தீருவேன் என்பதே மரியாவின் திண்ணமான முடிவு. எனவே தான் பொதுவெளியில் அத்தனை பேருக்கு முன்னால் அச்சம் அணுவளவுமின்றி அவள் அன்பால் இயக்கப்பட்டவளாய் ஆண்டவரின் பாதங்களை பக்தியோடு அர்ச்சனை செய்தாள். அதுவே நம் பக்தி முயற்சிகளின் முன்னோடி.  

நாமும் நம் வாழ்வில் இயேசுவின் மீது கொண்டிருக்கும் அன்பை அடுத்தவர் முன்பாக அவையில் காட்டும் அசாத்திய துணிச்சல் நமக்கு இருக்கிறதா? அடுத்தவர் என்னவெல்லாம் நினைத்தாலும் அது பற்றி கவலை கொள்ளாமல், ஆண்டவர் மீதுள்ள நம்முடைய அன்பை வெளிப்படுத்தும் அன்பு நிறை பக்தி செயல்பாடுகளில் நம்மால் சமரசம் செய்யாமல் இருக்க முடியுமா? பொதுவெளிகளில் இயேசுவின் மீதான அன்பை செயலில் காட்டிட, பணம், மானம், மதிப்பு, மரியாதை, கௌரவம், சொத்து, உடைமை இவற்றை எல்லாம் இயேசுவின் மீது கொண்டுள்ள கள்ளமில்லா அந்த அன்பை வெளிப்படுத்துவதற்காக தியாகம் செய்யும் திராணி நமக்கு உண்டா? என்று நம்மையே கேட்டுப்பார்ப்போம். இனியாவாது மரியாவைப் போன்று நம்மிலும் பயம் விலகட்டும்! பக்தி ஓங்கட்டும்!  

தவக்காலத் திருவுரைகள் - குருத்து ஞாயிறு

இயேசுவைச் சுமக்கும் கழுதை ஆவோம்!

மாற்கு 11:1-10

ஒருநாள் எருசலேமின் வீதியில் இரு கழுதைகள் பேசிக்கொண்டன. முதல் கழுதை சொன்னது: ‘இந்த எருசலேம் நகரின் வீதியில்தான் நேற்று நான் பவனியாய் வந்தேன். எவ்வளவு வரவேற்பு! எத்தனை உபசரிப்பு! ஆனால் இன்றும் அதே பாதையில்தான் வருகிறேன். ஆனால் இன்று என்னைக் கவனிப்பார் எவருமில்லை’. இன்னொரு கழுதை சொன்னது: ‘நீ சொல்வது உண்மைதான். நேற்று உனக்கு மிகப் பெரிய வரவேற்பு, உபசரிப்பு எல்லாம் கிடைத்தது. ஆனால் அது உனக்கானது அல்ல. நீ சுமந்த வந்த இயேசுவுக்கு இம்மக்கள் கூட்டம் கொடுத்தது. அவர் உன் மீது அமர்ந்திருந்ததால் அது உனக்கும் கிடைத்தது. நீ யாரைச் சுமக்கின்றாயோ, எதைச் சுமக்கின்றாயோ அதைப் பொறுத்தே உன் மதிப்பு அமையும்’. 

மனிதர்களாகிய நாமும் நம்முடைய உள்ளத்தில் யாரைச் சுமக்கின்றோம், எதைச் சுமக்கின்றோம் என்பவற்றைப் பொறுத்தே நம்முடைய வாழ்வின் மதிப்பு தீர்மானிக்கப்படும். ஒரு பாத்திரத்தில் மண்ணும் இன்னொரு பாத்திரத்தில் பொன்னும் இருந்தால், பொன் இருக்கும் பாத்திரத்தின் மதிப்பே பெரிதாகக் கருதப்படும். மண்ணைச் சுமக்கும் மடையர்களாக அல்ல, பொன்னைச் சுமக்கும் பாக்கியசாலிகளாக வாழ்வதே நம் வாழ்வுக்கு சிறப்பு சேர்க்கும். நம்முடைய வாழ்வில் நாம் எதைச் சுமக்கிறோம் என்று சிந்திப்போம்.  

இயேசுவின் மகிமையைத் தானும்  அனுபவிக்க அன்று அக்கழுதை நான்கு காரியங்களை செய்தது. 

1. யாரும் அதுவரை அமராததாக அது இருந்தது. 

2. இருக்கும் இடத்திலிருந்து அவிழ்த்து வரப்பட்டது. 

3. இயேசு இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தது. 

4. இயேசுவை விரும்பிச் சுமந்தது. 

இதையே இன்று நாமும் செய்யத் துணிவோம். 

அற்ப மனிதர்களும், அவர்களது ஆக்கப்பூர்வமற்ற கருத்தியல்களும் நம்மீது சவாரி செய்ய ஒருபோதும் அனுமதியாதிருப்போம். இயேசுவைச் சுமக்க வேண்டிய நமது வாழ்க்கையில், உலகின் எச்சங்களையும், மிச்சங்களையும் சுமந்து நொந்து போக வேண்டாம். இயேசுவே நம்மீது அமரட்டும். அவருடைய இறையாட்சி விழுமியங்களும் மதிப்பீடுகளும் நம்மீது சவாரி செய்யட்டும்.  சொல்லிலும் செயலிலும் நாம் இயேசுவையே சுமந்து போவோம். 

அன்று எருசலேம் நகரில் எத்தனையோ கழுதைகள் இருந்திருக்கக் கூடும். ஆனால் இயேசு ஏதோ ஒரு கழுதையை மட்டும் அவர் தன்க்காக தெரிவு செய்தார். அக்கழுதையை இயேசு மிகவும் கவனமாய்த் தன்னுடைய பயணத்திற்கு தேர்ந்தெடுத்தார். ‘இந்த கழுதைக்கு வந்த வாழ்வைப் பாருங்கள்’ என்று சொல்லக் கேள்விப்பட்டுள்ளோம். இயேசுவால் அன்று அந்த எருசலேம் கழுதைக்கு வாழ்வு வந்தது. நாமும் இயேசுவுக்கு கழுதையானால் நமக்கும் இன்று அச்சிறப்பான வாழ்வு வரும். ‘நெல்லுக்கு இறைத்த நீர் புல்லுக்கும் பாயும்’ என்று சொல்வதைப் போன்று இயேசுவுக்கு கிடைப்பது அனைத்தும் இயேசுவைச் சுமக்கும் நம் அனைவருக்கும் கிடைக்கும். எனவே, நாமும் அன்றாடம் சொல்லிலும் செயலிலும் இயேசுவைச் சுமக்கும் கழுதை ஆவோம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 பிறருக்காக பலியாக முன்வருவோம்! 

யோவான் 11:45-57

அடுத்தவரின் முதுகில் ஏறி சவாரி செய்வது இங்கு பலருக்கு விருப்பமான செயலாக இருக்கிறது. ஆனால் அடுத்தவரை முதுகில் ஏற்றிச் சுமப்பது என்பது பலரால் விரும்பப்படாத ஒன்றாகவே இருக்கிறது. அடுத்தவரின் முதுகில் ஏறினால் நமக்கு சுகம் பிறக்கிறது. ஆனால் அடுத்தவரை நம் முதுகில் ஏற்றினால் நமக்கோ சோகம் வருகிறது. நாம் வாழ பிறரை பலியாக்குவோம். ஆனால் பிறர் வாழ நாம் நம்மைப் பலியாக்கிட தயங்குவோம். இன்னும் எவ்வளவு நாள் அடுத்தவரின் தியாகத்தில் நாம் வாழ்வது? இன்னும் எத்தனை பேரின் வாழ்வை நமக்காக பலியாக்கப் போகிறோம்? 

பயன்பாட்டுத் தத்துவம் மிகவும் பெருகிப்போன காலச்சூழலில் நாம் இருக்கிறோம். நாம் வாழ வேண்டுமென்றால் எவரையும் எதுவும் செய்யலாம் என்னும் கருத்து இங்கு எல்லோருக்குள்ளும் விதைக்கப்பட்டுவிட்டது. இது இன்று மனித இதயங்களை இறுகச் செய்துவிட்டது. எவன் எக்கேடு கெட்டால் எனக்கென்ன என்னும் சொல்லாடல் நமக்கு நன்கு தெரிந்த ஒன்று. இதுதான் இன்றைய மனிதர்களின் எண்ணமும் வாழ்வும் என்பதை எல்லோரும் மறுப்பின்றி ஏற்றுக்கொள்வோம். அடுத்தவரின் அழிவில் தங்களது வாழ்வை கட்டமைக்கும் கயவர் கூட்டம் அதிகம். இவர்கள் பிறருடைய கல்லறையில் தங்களுடைய மாளிகையை கட்டியெழுப்பும் கல் நெஞ்சம் படைத்தவர்கள்.   

இன்றைய நற்செய்தியில் தலைமைச் சங்கத்தினர் கூடி இயேசுவுக்கான சாவுத் தீர்ப்பை முடிவு செய்கிறார்கள். அக்கூட்டத்தில் தலைமைக் குரு கயபா ‘இனம் முழுவதும் அழிந்து போவதைவிட ஒரு மனிதன் மட்டும் மக்களுக்காக இறப்பது நல்லது’ என்று சொன்னார். மானுடத்தின் வாழ்வுக்கு தன்னுடைய வாழ்வை இயேசு விலையாகக் கொடுப்பார் என்பதன் அடையாளமே இது. இயேசுவின் வாழ்வும் பணியும் பிறருக்கானதாகவே எப்போதும் அமைந்திருந்தது. தன்னைப் பற்றி ஒருபோதும் அவர் சிந்திக்கக் கூட இல்லை. அவருடைய பணி வாழ்வு அவருடைய பலிக்கான வெள்ளோட்டமே.

பிறரைப் பலியாக்கி தங்களை வாழ்விக்க விரும்பியது யூத குருக்கள் கூட்டம். அதற்காக இயேசுவின் உயிருக்கு உலை வைக்க அவர்கள் முடிவு செய்தனர். இயேசுவின் இரத்தத்தில் தங்கள் வாழ்வுக்கு வண்ணம் பூசிக்கொள்ள அவர்களுக்கு அவ்வளவு ஆசை. இயேசுவைத் தொலைத்துக் கட்டும் வரை தங்களுக்கு தூக்கம் இல்லை என்று தீர்மானித்து படைத்தவரையே பலியாக்க, வாழ்வு தந்தவரின் வாழ்வை எடுக்க வரிந்து கட்டிக்கொண்டு புறப்பட்டனர். தன்னைப் பிறருக்காக பலியாக்க விரும்பியது இயேசுவின் மனநிலை. தனக்காக பிறரை பலியாக்கிட விரும்பியது யூத குருக்களின் மனநிலை. நம் மனநிலை இயேசுவின் மனநிலையின் பிரதிபலிப்பாக வேண்டும். பிறர் வாழ்வு பெற நம்மைப் பலியாக்கிட முன்வரும் நல்மனம் நமக்குள் பிறக்க வேண்டும். வாழ்வதைவிட வாழ்விப்பதே வாழ்க்கைக்கு அர்த்தம் கொடுக்கும். ஆக நாமும் இயேசுவைப் போல பிறருக்காக பலியாக முன்வருவோம். 

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 நமக்குள் உறைந்திருக்கும் தெய்வீகம் காண்போம்!

யோவான் 10:31-42

முகங்களைவிட முகமூடிகளுக்கே இங்கு முதல் மரியாதை. முகங்களைக் காட்டிலும் முகமூடிகளுக்கே நாம் அதிகம் பழக்கப்பட்டிருக்கிறோம். சாதி, சமயம், மொழி, இனம் போன்றவைதான் உண்மையில் நாம் என்று எண்ணும் அளவிற்கு நாம் அணிந்திருக்கும் முகமூடிகள் இன்று ஏராளம். இதனால் நம் உண்மை உருவையும் சாயலையும், இயல்பையும் தன்மையையும் நாம் மறக்கிறோம், மறைக்கிறோம், மழுங்கடிக்கிறோம். இடத்திற்கும் ஆள்களுக்கும் நேரத்திற்கும் ஏற்றாற்போல முகமூடிகளை அணிந்துகொள்வது நமக்கு மிகவும் பழக்கப்பட்டுவிட்டது. முகமூடிகளையே தங்களுடைய உண்மைத்தன்மை என்று சொல்லிக்கொண்டு, மெய்யை மறந்து பொய்யின் போர்வைக்குள் மனிதர் பதுங்கிக் கிடக்கின்றனர். தங்களின் முகமூடிகளைக் களைவது மனிதர் பலருக்கு மிகவும் கடினமான செயல். ஏனென்றால் தங்களது உண்மையான முகத்தையும், உருவத்தையும்விட முகமூடியே அவர்களுக்கு மிகவும் பிடித்திருக்கின்றது. 

மனிதர்கள் தங்கள் முகத்தை மறைத்து அணியும் முகமூடியினால் பிறருக்கு தங்கள் உண்மையான அடையாளத்தையும், உண்மைத் தன்மையையும் மறைக்கின்றனர். உள்ளே ஒன்றும் வெளியே வேறொன்றுமாக தங்கள் வாழ்வில் முரண்பட்டு நிற்கின்றனர். அடுத்தவருக்கு தங்களை மறைத்து, மறைத்து இறுதியில் தாங்களே தங்கள் உண்மைத் தன்மையை அறியாமல் அவதிப்படுகின்றனர். இவ்வாறு நம் உண்மையான முகமும், குணமும் நமக்கே பல நேரங்களில் தெரியாமல் போகிறது. இப்படியே நம்முடைய வாழ்வு அமைந்துபோனால் முகமூடிகளே நம்முடைய முகங்களாகிவிடும் அவலம் ஏற்படும்.  

இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசுவின் மீது குற்றம் ஒன்று சுமத்தப்படுகிறது. அது இயேசு தன்னையே கடவுளாக்கிக் கொள்கிறார் என்பதாகும். இயேசு கடவுள் என்கிற முகமூடியை அணிந்து மக்களை ஏமாற்ற எண்ணியதில்லை. மாறாக கடவுள் தன்மையே இயேசுவுடைய உண்மைத்தன்மையும் உண்மை இயல்பும் ஆகும். கடவுளின் முகமே அவருடைய உண்மை முகம் என்பதை ஊரறிய அவர் தனது வார்த்தையிலும் வாழ்க்கையிலும் எடுத்துக்காட்டினார். ஆம், இயேசுவின் முகமே கடவுளின் முகம். தனக்குள் இருக்கும் தெய்வீகத்தை தானும் உணர்ந்து பிறரும் உணரும்படி இயேசுவின் வாழ்வு அமைந்திருந்தது.

முகமூடிகளை அணிந்து ஊரை ஏமாற்றிக்கொண்டிருந்த யூதத் தலைவர்களையும், உண்மை முகங்களை மறந்து மாயைக்குள்ளும் பொய்க்குள்ளும் பொழுதைக் கழித்த மக்கள் கூட்டத்தையும் இயேசு கடவுளின் முகங்களாக இம்மண்ணில் வாழும்படி அழைத்தார். எல்லோருக்குள்ளும் இறைச்சாயல் உறைந்திருக்கிறது என்பதை உறுதிப்பட உரைத்தார். நாம் விண்ணகத் தந்தையின் பிள்ளைகள் என்பதே இயேசுவின் படிப்பினை. தொடக்கநூலில் படிப்பதுபோல நாம் அனைவரும் கடவுளின் சாயலிலும் உருவிலும் உண்டாக்கப்பட்டவர்கள். எனவே நாம் அணிந்திருக்கும் முகமூடிகளைக் கிழித்தெறிந்து நமக்குள் உறைந்திருக்கும் தெய்வீகம் காண்போம்! 

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 ஆண்டவருக்கு ‘ஆம்’ சொல்வதில் ஆனந்தம் அடைவோம்!

லூக்கா 1:26-38

தஞ்சாவூர் தலையாட்டி பொம்மைகள்கூட தோற்றுப்போகும் சில மனிதர்களின் தலையாட்டும் குணத்திற்கு முன்னால். அதிகார வர்க்கத்திற்கும், ஆளும் மனிதருக்கும் தலையாட்டினால் வாழ்வு வளமாக இருக்கும் என்ற எண்ணம் நம்மிடையே அதிகம் இருப்பது கண்கூடு. கண்ணை மூடிக்கொண்டு கைப்பாவை போல அடுத்த மனிதருக்கு மாறுகின்றவர்கள், தங்கள் வாழ்வினை அடுத்தவர் இழுக்கும் இழுவைக்கெல்லாம் வாழ்ந்து தொலைக்க நேரிடும். உலகில் பலர் அப்படி வாழ்வதையே விரும்புகின்றனர். தங்கள் வாழ்க்கை என்னும் பட்டத்திற்கான நூலை எவரிடமாவது கொடுத்துவிட்டு, பிரச்சனைகள் புயலாய் வந்து நிற்கும்போது சிக்கி சின்னாபின்னமான மனிதர்கள் இங்கு அதிகம்.   

பணத்திற்கு தலையாட்டி, பதவிக்கு தலையாட்டி, அதிகாரத்திற்கு தலையாட்டி, உறவுக்கு தலையாட்டி, அடக்குமுறைக்கு தலையாட்டி என்று மொத்தத்தில் கடைசிவரை கடவுளைத் தவிர மற்ற அனைத்திற்கும் தலையாட்டி வாழும் தரங்கெட்ட  வாழ்வு நம்மில் பலருடையதாக இருக்கிறது. வாழ்க்கை பட்டத்தின் நூல் கடவுளின் கையில் இருந்தால் நமக்கு பாதுகாப்பும் பராமரிப்பும் நிச்சயம் உண்டு. ஆனால் அவரைத் தவிர வேறு ஒருவரின் கையில் நம்மை ஒப்படைப்பது மிகப் பெரிய ஆபத்தே. மனிதருக்கு ஆம் சொல்லி, மங்கிப்போகும் மண்ணின் மகிழ்ச்சியை மடியில் கட்டிக்கொள்ள முயற்சி செய்ய வேண்டாம். மாறாக ஆண்டவருக்கு ஆம் சொல்லி, விண்ணக மகிழ்ச்சியில் நம் வாழ்க்கையின் நிறைவை அடைவோம். 

இன்றைய நற்செய்தியில் அன்னை மரியா தன் வாழ்வில் முக்கியமான ஒரு பதில் தருகிறார். மெசியாவின் தாயாக இருப்பாய் என்று, தன்னிடம் மங்கள வார்த்தை சொல்லிய கபிரியேல் வானதூதருக்கு அழுத்தமாய் ஆம் சொல்லிய நாசரேத்து இளம் நங்கை கன்னி மரியா. தரணியின் மனிதர்களுக்கு அல்ல தெய்வத்துக்கு மட்டுமே தலையாட்டும் நெஞ்சுரம் கொண்டவர் மரியா. ஏதோ ஒரு நாளில், ஒரு நிகழ்வில் மட்டுமல்ல, வாழ்வின் இறுதிவரை ஆண்டவருக்கு மட்டுமே ஆம் என்று சொல்லி வாழ்ந்தவர் மரியா. ஆண்டவருக்கு ஆம் சொல்லி அன்னை மரியாவின் பிள்ளைகளாகிய நாமும் அவரைப் போன்று இறைத்திட்டத்திற்கு ஒத்துழைப்பு நல்க வேண்டும். 

உலகத்தையே எதிர்த்து கடவுளுக்கு தலையாட்டினார் கன்னி மரியா. உலகிற்கு தலையாட்டினால் நம்மால் ஒருபோதும் கடவுளுக்கு தலையாட்ட முடியாது. யாருக்கு தலையாட்டினால் நமது வாழ்வில் நிறைவு, நிம்மதி, மகிழ்வு, மீட்பு ஆகியவை கிடைக்கும் என்பதெல்லாம் நமக்கு நன்கு தெரியும். நமக்கு எது நல்லதென்று நம்மைவிட நம்மைப் படைத்த நம் கடவுளுக்கு நன்கு தெரியும். உலகத்தின் கைகளிலோ, மனிதரின் கைகளிலோ அல்ல, மாறாக ஆண்டவரின் கைகளில் முழுமையாய் சரணடைவதே நம் வாழ்வின் நிறைவுக்கு வழி என்பதை உணர்ந்து, வாழும் காலம் முழுவதும் ஆண்டவருக்கு ‘ஆம்’ சொல்வதில் ஆனந்தம் அடைவோம்!    

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 உண்மையால் நாம் விடுதலை அடைவோம்!

யோவான் 8:31-42

மனித வாழ்க்கை என்பது உண்மை, போலி எனும் இரு வேறுபட்ட முரண்களுக்கிடையே போராடும் ஒரு போர்க்களமே. எங்கும் போலி எதிலும் போலி என்று போலிகள் நிறைந்த உலகம் இது. இங்கு போலிகளுக்கு மவுசு அதிகம், பொய்களுக்கு வரவேற்பு நிறைய. போலிகளை விரும்பும், பொய்மையை நம்பும் மனிதர்கள் நம்மில் பலர் உண்டு. இதனால் உண்மை ஓரம் கட்டப்படுவதும், நிஜம் ஒதுக்கப்படுவதும் இன்று வாடிக்கையாகிவிட்டது. போலிக்கு பரிவட்டம் கட்டி, உண்மைக்கு பாடை கட்டும் பலரை இங்கு நாளும் எதிர்கொள்கிறோம். 

அரசியல், ஆன்மீகம், உறவு, வாணிகம் என எல்லாவற்றிலும் போலிகள் அதிகரித்துப்போன இக்காலத்தில், மறைக்கப்பட்ட உண்மையை, மழுங்கடிக்கப்பட்ட நிஜத்தை மீண்டும்  நம்முடைய வாழ்வில் கண்டுகொள்வது காலத்தின் கட்டாயம். போலித்தனத்தை நம்பி ஏமாறாமல் இருப்பதும், போலியாய் நடித்து பிறரை ஏமாற்றாமல் இருப்பதும் விடுதலை வாழ்வுக்கான செயல்பாடுகள். போலிக்கு போகி வைப்பதும் உண்மைக்கு உயிர் கொடுப்பதும் எல்லா மனிதருக்குமான கடமையும் பொறுப்புமாகும்.  

மீட்பின் வரலாற்றைக் கூறும் திருவிவிலியம் முழுக்க விரவிக் கிடக்கும் ஒரு யுத்தம் எதுவெனில் அது போலிக்கும் உண்மைக்குமான யுத்தம். பாம்பின் போலியையும், பொய்யையும் நம்பி ஏமாந்துபோன ஏவாளின் கதையில் தொடங்கியது போலியின் வெற்றி. போலியான காயினின் சகோதர பாசத்தை நம்பி உயிரை இழந்த ஆபேல், போலித்தனமான உடன் பிறப்புகளால் விற்கப்பட்ட யோசேப்பு. இப்படியாக தொடர்ந்து பொய்மையும், போலித்தனமும் பலரின் உயிரை, உடைமைகளைக் காவு வாங்கியது. இவ்வாறு போலியின் வெற்றியையும் உண்மையின் தோல்வியையும் மானுட வரலாற்றில் அதிகம் பார்க்க முடியும். அதற்கு காரணம் மானுடம் பொய்க்கு அடிமைப்பட்டதே.

இன்றைய நற்செய்தியில், ‘உண்மை உங்களுக்கு விடுதலை அளிக்கும்’ என்கிற இயேசுவின் வாக்கு நம்பிக்கைக் கீற்றை நம் மனங்களில் விதைக்கிறது. யூதர்கள் தங்களை ஆபிரகாமின் பிள்ளைகள் என்றும், தாங்கள் யாருக்கும் அடிமையில்லை என்றும் பெருமையடித்தபோது, பாவம் செய்கிற எவரும் பாவத்திற்கு அடிமை என்று இயேசு சொல்லி, யூதர்களின் பொய்யான போலியான வாழ்வுமுறையை எடுத்துக்காட்டி, அது பாவத்திற்கு அடிமைப்பட்ட வாழ்வு என்று இயேசு கண்டித்தார். 

‘உண்மையா அது என்ன?’ என்ற பிலாத்தின் கேள்வியே இன்று உலகத்தின் கேள்வியாய் உரக்க ஒலிக்கிறது. உண்மைகள் திரிக்கப்பட்டு, மறைக்கப்பட்டு, மறுக்கப்பட்டு, போலியும், பொய்யும், புரளியும் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டிருக்கும் இன்றைய சமூகத்தில் யூதர்களைப் போன்று பொய்க்கு அடிமையாகாமல், இயேசுவின் வழியில் உண்மையால் நாம் விடுதலை அடைவோம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 ஆண்டவருக்கு உகந்தவற்றையே செய்வோம்!

யோவான் 8: 21-30

மனிதரின் பார்வையில் மதிப்பு பெற வேண்டும் என்கின்ற மனநிலையில் மனிதருக்கு பிடித்த காரியங்களைச் செய்வோர் நம்மில் பலருண்டு. மேலாளருக்கு பிடித்ததை செய்தால் பதவி உயர்வும், ஊதிய உயர்வும் கிடைக்கும் என்று எண்ணி மேலாளருக்கு விருப்பமானபடி பணியாளர்கள் செயல்படுவதும், பெற்றோருக்கு பிரியமானதை செய்தால் கேட்டதெல்லாம் வாங்கி கொடுப்பார்கள் என்று எண்ணி பெற்றோருக்கு விருப்பமானபடி பிள்ளைகள் செயல்படுவதும் நாம் நன்கு அறிந்ததே. இது சமுதாயத்தின் எல்லா நிலைகளிலும் எல்லா தரப்பினரிடமும் காணப்படுவதுண்டு. 

மனிதருக்கு பிடித்தபடி வாழத் தொடங்கினால் கடவுளைக் காற்றில் பறக்கவிட வேண்டிவரும். மனிதரின் விருப்பு வெறுப்புகளுக்கு ஏற்ப செயல்பட்டு, பிழைப்பை நடத்தும் கூட்டம் மானுட மதிப்பீடுகளையும், அறநெறி விழுமியங்களையும் தின்று செரித்து ஏப்பம் விட்டுவிடும். இவர்களையே பிழைக்கத் தெரிந்தவர்கள் என்று இவ்வுலகம் சொல்கிறது. ஆனால் மனிதரின் விருப்பு வெறுப்புகளைப் பின்னுக்குத் தள்ளி, மானுட சமுதாயத்தின் மதிப்பீடுகளையும், விழுமியங்களையும் முன்னுக்கு வைத்து வாழ்வோரை பிழைக்கத் தெரியாதவர்கள் என்று இவ்வுலகம் பகடி பேசுகிறது. 

மனிதருக்கு உகந்தவற்றைச் செய்யத் தொடங்கினால் கடவுளுக்கு உகந்தவற்றை செய்ய முடியாது. மனிதருக்கு உகந்தவை எப்போதும் எல்லோருக்கும் ஒன்றுபோல இருப்பதில்லை. ஆனால் கடவுளுக்கு உகந்தவை எப்போதும் எல்லோருக்கும் புனிதமானவை, நன்மையானவை, நேர்மையானவை. உலகத்தின் பார்வையில் பிழைக்கத் தெரிந்தவர்கள் மனிதர்களைத் திருப்திப்படுத்துகிறவர்கள். ஆனால் உலகத்தின் பார்வையில் பிழைக்கத் தெரியாதவர்கள் மனிதர்களை அல்ல கடவுளையே திருப்திப்படுத்துகிறார்கள்.

இன்றைய நற்செய்தியில் மனிதருக்கு உகந்தவற்றையே செய்துகொண்டிருந்த பரிசேயரை இயேசு சாடுகிறார். மனிதருக்கு உகந்தவை என்று அவர்கள் செய்துகொண்டிருந்தவை அனைத்தும் ஒழுக்கக் கேடுகளும் பாவங்களுமே என்று இயேசு சுட்டிக்காட்டினார். ஆண்டவருக்கு உகந்தவற்றையே செய்து அவருடன் இணைந்து நிற்க அவர்களையும் இயேசு அழைத்தார். அதுவே பாவத்திலிருந்து மீண்டெழ வழியுமாகும் என்று அவர்களுக்கு அவர் கற்றுத் தந்தார். மனிதருக்கு உகந்தவற்றைச் செய்யாமல் கடவுளுக்கு உகந்தவற்றையே தான் எப்போதும் செய்துவருவதாகவும், அதனால் கடவுள் தன்னைத் தனியே விட்டுவிடாமல் எப்போதும் தன்னுடன் இருப்பதாகவும் இயேசு பரிசேயருக்கு எடுத்துரைத்தார். 

பரிசேயரைப்போல மனிதருக்கு உகந்தவற்றைச் செய்து, மனிதரை திருப்திப்படுத்தி, உலகில் காரியத்தை சாதித்துக் கொள்ளும் காரியக்கார கூட்டத்தில் நாமும் இடம் பெற வேண்டாம். கடவுளுக்கு உகந்தவற்றைச் செய்தால் அவருடன் காலமும் இணைந்து நிற்போம். ஆகவே நாமும் இயேசுவைப் போன்று எப்போதும் ஆண்டவருக்கு உகந்தவற்றையே செய்வோம்! 

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 மற்றொரு வாய்ப்பினை மனமார கொடுப்போம்!

யோவான் 8:1-11

மண்ணில் வாழும் மனிதர்கள் எல்லோரும் பலவீனத்தோடும், வலுவின்மையோடும் தான் வாழ்வை நகர்த்துகின்றனர். எல்லோருக்கும் எதிர்மறைப் பக்கம் என ஒன்று உண்டென்றாலும், அடுத்தவருடைய தவறு, பிறரின் குற்றம் என்று வருகிறபோது நம்மையும் அறியாமல் நீதியரசர்களாய் இறுதித் தீர்ப்பை இறுகிப் போன நெஞ்சோடு எழுதி முடிக்கிறோம். தனக்கென்றால் வழக்காடுவதிலும், பிறருக்கென்றால் தீர்ப்பிடுவதிலும் நாம் முனைப்பு காட்டுகிறோம். இன்னொரு வாய்ப்பு நமக்கு வேண்டும் என்று நாம் வேண்டுவது எவ்வளவு நியாயமானதோ, அதே அளவிற்கு அடுத்தவருக்கும் இன்னொரு வாய்ப்பை வழங்குவதும் நியாயமானதே என்பதை அறிய மறக்கிறோம்.

இந்த உலகம் பலவீனங்களையும், பாவங்களையும் பெரிதாகப் பார்க்கிறது. இங்கு உறவுகள் தடுமாற்றங்களையும், வீழ்ச்சிகளையும் மிகவும் உன்னிப்பாக உற்று நோக்குகின்றன. நிறைகளைக் காட்டிலும் குறைகளே இங்கு பெரிதுபடுத்தப்படுகின்றன. இழைத்த தவறுகளால் இன்பமான வாழ்வைத் தொலைத்துவிட்டு, மீண்டும் புதிய வாழ்வு வாழ வாய்ப்பு மறுக்கப்பட்டதால், வாழ்வையே முடித்துக்கொண்டவர்களும் இங்கு உண்டு. மீண்டும் ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்திருந்தால் பல உறவுகள் உடையாமல் இருந்திருக்கும். இன்னொரு வாய்ப்பு கிடைக்கப் பெற்றிருந்தால் சில சுகமான திருப்பங்களும் சுபமான முடிவுகளும் ஏற்பட்டிருக்கும். ஏன், இன்னொரு வாய்ப்பு கொடுக்கப்பட்டிருந்தால் உலகத்தின் வரலாறேகூட மாறிப் போயிருக்கும்.    

இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசுவிடம் விபசாரத்தில் பிடிபட்ட பெண்ணொருத்தி அழைத்துவரப்படுகிறாள். குற்றம் உணர்ந்தவளாய், உடைந்த உள்ளமும், நொறுங்கிய நெஞ்சமும் கொண்டவளாய் இயேசுவின் முன் நிற்கிறாள். இதுவரை செய்திட்ட பாவத்தால் இனி செய்வதறியாது திக்கற்று நிற்கிறாள். இனிமேல் இவள் வாழவே கூடாது என்று மக்கள் கூட்டம் மரணத் தீர்ப்பை எழுதிவிட்டது. தவறு செய்த அப்பெண்ணைத் திருத்தவும் யாரும் முயலவில்லை. அவள் திருந்தி வாழ்வதற்கான இன்னொரு வாய்ப்பையும் அவளுக்குத் தருவாரில்லை. 

இயேசு வாய்ப்புகளின் வாசலை எவருக்கும் எப்போதும் அடைத்ததில்லை. இப்பொழுது இயேசு அந்த பாவியான பெண்ணுக்கும் புது வாழ்வுக்கான மறு வாய்ப்பை மனதாரக் கொடுக்கிறார். ‘இனிப் பாவம் செய்யாதீர்’ என்று புதிய தொடக்கத்தை அவளுக்கு ஏற்படுத்தி தருகிறார். திருந்தி வாழ்வதற்கான வாய்ப்புகளைக் கடவுள் எப்பொழுதும் தருகிறார். நம்முடைய வாழ்விலும் நமக்கு இன்னொரு வாய்ப்பு என்று நாமும் தினமும் பெற்றுக்கொண்டேதான் இருக்கிறோம். ஒவ்வொரு நாளும் நமக்கு மறு வாய்ப்புதான். நேற்றைய விட இன்று இன்னும் திருந்தி வாழ்வோம், இன்னும் சிறப்பாய் வாழ்வோம் என்று இறைவன் நம்மை நம்புகிறபடியினால் புதிய நாளும் புதிய வாய்ப்பும் நமக்கு வசப்படுகிறது. புது வாழ்வுக்கான மறு வாய்ப்புகளை கடவுளிடமிருந்து பெறுகின்ற நாமும் நம் உறவுகளுக்கு மற்றொரு வாய்ப்பினை மனமார கொடுப்போம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 விருட்சமாய் எழுந்திட விதையாய் விழுந்திடுவோம்!

யோவான் 12: 20-33

ஒவ்வொரு விதையிலும் ஒரு காடு அடங்கியிருக்கிறது எனச் சொல்வார்கள். விதைகள் விருட்சங்களாகும் ஆற்றல் பெற்றவை. விதைகள் தங்களை இழக்கத் தயாராகும்போது மட்டுமே தங்களுள் ஒளிந்திருக்கும் விருட்சங்களை வெளியுலகுக்கு வெளிக்காட்ட முடியும். விதைக்க மனமில்லாமல் அறுக்க மட்டும் ஆசைப்படுவது எவ்வளவு பெரிய முட்டாள்தனம்? அறுவடை செய்ய ஆசை வரும் முன்னதாக, அதற்காக விதைத்திருக்க வேண்டும் அல்லவா! 

விதையாய் பூமியில் விழுவது என்பது தன் சுயத்தை அழிக்க தயாராவதைக் குறிக்கிறது. தன்னுடைய நிறம், உருவம், எடை என்று அனைத்தையும் இழக்க முன்வரும் விதை மட்டுமே, தனக்குள் ஒளிந்திருக்கும் விருட்சத்தை வெளிப்படுத்தும். தன்னை அழித்துக்கொள்ள விரும்பாத விதை விருட்சமாய் ஒருபோதும் மாறுவதில்லை. இன்று விருட்சங்கள் வான் நோக்கி உயர்ந்து நிற்கின்றன என்றால் சில விதைகள் தங்களை மண்ணில் விழச் செய்தன என்பதே உண்மை. மண்ணில் விழுந்த விதைகள் மண்ணோடு சமரசம் செய்துகொண்டு மக்கிப்போகாமல், மண்ணோடு போராடி மண்ணைக் கிழித்து மறுபிறவி எடுப்பதால் விருட்சங்கள் இன்று விண்ணை முட்டி நிற்கின்றன.   

இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு கோதுமை மணி உருவகத்தைக் குறித்து பேசுகிறார். கோதுமை மணி மண்ணில் விழுந்து மடியாவிட்டால் அது அப்படியே இருக்கும். அது மடிந்தால்தான் மிகுந்த விளைச்சலை அளிக்கும் என்று இயேசு போதிக்கிறார். தன்னுடைய மாட்சிக்குரிய பாடுகளையும் இறப்பையும் குறித்தே இயேசு இவ்வாறு பேசினார். கோதுமை மணியைப் போன்று தானும் மண்ணில் விழுந்தால் மட்டுமே மீட்பு என்னும் விளைச்சலை இம்மானுடம் அறுவடை செய்ய முடியும் என்பது இயேசுவுக்கு நன்கு தெரியும். எனவே இயேசு தன்னையே மண்ணுக்குள் புதைத்திட தயாராகின்றார். 

இயேசு என்னும் கோதுமை மணி தன்னை அழித்துக்கொண்டதால் இன்று இறையாட்சி என்னும் மாபெரும் விருட்சம் கொண்டாடப்படுகிறது. ஒரு விதை மடியும்போது மட்டுமே ஒரு காட்டின் உயிர்ப்பு சாத்தியப்படுகிறது. மடிவது ஒரு விதை. எழுவது ஒரு காடு. அழிவது ஒரு விதை. ஆவது ஒரு விருட்சம். விழுவது ஒரு விதை. எழுவது ஒரு வனம். ஆம், நாம் மடிந்தாலும், அழிந்தாலும், வீழ்ந்தாலும் நமக்குள் இருக்கும் இயேசுவை மீண்டும் மீண்டும் உயிர்க்கும்படி செய்வோம். 

மண்ணுக்குரியவை அழிவுறும்போது மட்டுமே விண்ணுக்குரியவை நமக்குள் பிறக்கின்றன. சாவுக்குரியவை நீங்கும்போது மட்டுமே வாழ்வுக்குரியவை நமக்குள் வாசம் வீசுகின்றன. மனிதருக்குரியவை மடியும்போது கடவுளுக்குரியவை நமக்குள் உயிர்க்கின்றன. ஆகவே, விதையாய் விழுவது வீணாய் போவதில்லை. அது விருட்சமாய் நம்மை ஒருநாள் எழச்செய்யும் என்ற நம்பிக்கை வளர்ப்போம். நாமும் இயேசுவைப் போன்று விருட்சமாய் எழுந்திட விதையாய் விழுந்திடுவோம்! 

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 நியாயத்தின் பக்கம் நிற்போம்!

யோவான் 7:40-53

நாம் வாழும் உலகில் நல்லோர் குறைந்து வருகின்றனர் என்றும், தீயோர் பெருகி வருகின்றனர் என்றும பல நேரங்களில் கவலை கொள்கிறோம். நல்லோர் எண்ணிக்கையில் குறைந்து போவதற்கு தீயோரும் அவர்களின் தீச்செயல்களும் மட்டும் காரணம் அல்ல. மாறாக நல்லோரின் பக்கம் நிற்கத் துணிவில்லாத, நல்லோருக்காக பேசும் பலமில்லாத, முதுகெலும்பில்லாத பொதுப்பட்ட பெரும்பான்மையான மனிதர்களால் என்பதே உண்மையிலும் உண்மை. நியாயம் தோற்றுப்போகும்போதும். உண்மை ஊனப்படுத்தப்படும்போதும், நன்மை நசுக்கப்படும்போதும் இவ்வுலகம் காக்கும் கள்ள மௌனமே நல்லவர்களின் நாடியை உடைக்கும் முக்கிய காரணியாகும். 

நியாயம் வெல்ல வேண்டும், நேர்மை போற்றப்பட வேண்டும், உண்மை உயர்வு பெற வேண்டும் என்பதெல்லாம் பெரும்பான்மையான பொதுமக்கள் பெரிதும் எதிர்பார்க்கக் கூடியவை. ஆனால் நியாயம் வெல்லவும், நேர்மை போற்றப்படவும், உண்மை உயர்வு பெறவும் நான் என்ன செய்துள்ளேன் என்பதை எல்லோரும் கேட்டுப் பார்க்கும்வரை தீமையும் ஓயாது. நன்மையும் விடியாது. கள்ள மைளனம் கலைவதும், கைகட்டி வேடிக்கை பார்க்கும் அவலம் முடிவதும், கையாளாகாத தனம் முடிவுறுவதும் இன்றைய காலத்தின் கட்டாயம். 

இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசுவை ஒழித்துக்கட்டும் நோக்கில் சதிவலை பின்னும் தலைமைச் சங்கத்தினரைப் பார்க்கிறோம். இயேசுவைக் கைது செய்துவர காவலர்களை அனுப்புகின்றனர். ஆனால் காவலர்களோ இயேசுவின் பேச்சைக் கேட்டபிறகு, அவரைக் கைது செய்யாமல் வருகின்றனர். நியாயத்தின் வாசனையை இயேசுவிடம் பார்த்தனர் காவலர்கள். அநியாயத்தையும், அக்கிரமத்தையும் மொத்தமாய் கொண்டிருந்;த தலைமைச் சங்கத்தினருக்கு நியாயத்தின் நறுமணம் வீசிய இயேசுவைப் பிடிக்கவில்லை. ஆனால் பரிசேயருள் ஒருவரான நிக்கதேம் என்பவர் தலைமைச் சங்க கூட்டத்தில் இயேசுவின் பக்கம் நின்று பேசுகிறார். அவர் நியாயத்தை முன்நிறுத்தி பேசுகிறார். ஆளை அல்ல அவர் தரப்பு நியாயத்தையே கவனத்தில் கொள்ள வேண்டுமென்று ஆலோசனை தருகிறார். நியாயம் எங்கிருந்தாலும் அதன் பக்கம் நிற்பதே மேன்மக்களுக்கு அழகு என்று உணர்ந்த நிக்கதேம் இயேசுவின் பக்கம் இருக்கும் நியாயத்திற்காக தன் குரலை எழுப்புகிறார். 

நியாயத்திற்கு எதிராகப் பேசுவதும், நியாயத்திற்காகப் பேசாமல் இருப்பதும் ஒன்றுதான். அநியாயம் ஆட்டம் போடும்போது, அதட்டிப் பேசாமல் அரண்டுபோய் நாம் நிற்கும் நேரங்கள் எல்லாம், நியாயம் நம்மால் தோற்கப்படும் நேரங்கள் என்பது இன்றாவது நமக்கு உரைக்கட்டும். காவலர்களைப் போலவும், நிக்கதேமைப் போலவும் கள்ள மௌனம் கலைத்து நியாயம் உரைப்போம். நியாயத்தின் பக்கம் நிற்பது இயேசுவின் பக்கம் நிற்பது எனப் புரிந்து செயல்படுவோம். இனி எப்போதும் நம் வாழ்வில் நாம் நியாயத்தின் பக்கம் நிற்போம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 கடவுளின் கனவுகளுக்கு உயிர்கொடுப்போம்!

மத்தேயு 1:16,18-21,24

மனித வாழ்வில் கனவுகள் முக்கியமானவை. கனவும் வாழ்வும் பிரிக்க முடியாதவை. வாழ்க்கையில் கனவும் அக்கனவை நனவாக்கிடும் ஆற்றலும் இருந்தால் வாழ்வில் வசந்தம் நிச்சயம் மலரும். கனவுகள் காணாத மனிதரும் இல்லை. மனிதர்கள் கண்டிராத கனவுகளும் இல்லை என்று சொல்வது மிகவும் பொருத்தமாக இருக்கும். கனவிலேயே வாழ்வினைக் கடந்தவர்களும் உண்டு. கனவை நனவாக்கிட வாழ்வில் கடைசிவரை உழைத்து உயர்ந்தவர்களும் உண்டு. கனவில் வாழ்வது அல்ல, கனவை நனவாக்க வாழ்வதே மனிதருக்கு அழகு. 

மனிதர்கள் தங்களுக்காக கனவுகள் காண்பார்கள். மகான்கள் பிறருக்காக கனவுகள் காண்பார்கள். பொதுவாக தங்கள் வாழ்வின் ஏற்றத்திற்காகவும், வளர்ச்சிக்காகவும் மனிதர்களின் கனவுகள் அமையப்பெறுவதுண்டு. தன்னுடைய சுக துக்கங்களையும், விருப்பு வெறுப்புகளையும், ஆசைகளையும் அடிப்படையாக வைத்து மனிதனின் கனவுகள் உருப்பெறுகின்றன என்பதே எதார்த்தம். நம்முடைய மூளை எவற்றை அதிகம் சிந்திக்கிறதோ அதுவே நம்முடைய கனவுகளில் பிரதிபலிக்கும் என்று சொல்வார்கள். அதிக அழுத்தம்பெற்ற எண்ணங்களும் சிந்தனைகளும் கனவுகளில் வெளிப்படும். பயமே சிந்தையாக இருந்தால் அச்சுறுத்தும் கனவுகளும், தோல்வியே எண்ணமாக இருந்தால் தோற்கடிக்கப்படும் கனவுகளும், மகிழ்ச்சியே எண்ணமாக இருந்தால் மகிழ்ச்சிக்குரிய கனவுகளும் வருவதுண்டு. எதை அதிகம் நம்முடைய எண்ணம் ஆக்கிரமிக்கிறதோ அதுவே கனவுகளில் வெளிப்படும். 

இன்றைய நற்செய்தியில் புனித யோசேப்பு தன்னுடைய வாழ்வில் ஒரு மாபெரும் கனவு காண்கிறார். அது இறைவனின் தூதரை அவருக்கு அறிமுகப்படுத்திய கனவு. இறைத்தூதரின் வார்த்தைகளை கேட்கச் செய்த கனவு. பிறருக்காக வாழப் பணித்த கனவு. அடுத்தவரை அன்புடன் ஏற்றக்கொள்ளத் தூண்டிய கனவு. மனைவியாக மரியாவை ஏற்று வாழப் பணித்த கனவு. தன்னுடைய ஆசைகளை விடுத்து ஆண்டவரின் ஆசைகளைக் கைக்கொண்டு வாழ அழைத்த கனவு. 

புனித யோசேப்பு தனக்காக கனவு கண்டவர் அல்ல. கடவுளின் விருப்பத்தை கனவாக கண்டவர். ஆம், கடவுளையும் அவரின் கட்டளையையும் விருப்பத்தையுமே அதிகம் நாடியதாலும், சிந்தித்ததாலும் அவருடைய கனவும் கடவுளின் விருப்பத்தை அவருக்கு சொல்வதாகவே அமைந்திருந்தது. அவரைப்போன்று நாமும் கடவுளை நம் கண்முன் கொண்டு வாழப் பழகும்போது நம்முடைய கனவுகளும் கடவுளின் விருப்பங்களை நமக்கு வெளிப்படுத்தும் சிறப்புக்குரியவையாக  அமையும். தூக்கத்திலிருந்து விழித்தெழுந்த யோசேப்பு கடவுளின் கனவுக்கு உயிர் கொடுத்தார். கடவுளின் விருப்பத்தை வெளிப்படுத்திய அவருடைய கனவுகளை நனவாக்கிடவே காலம் முழுவதும் வாழத் துணிந்தார். அவரின் வழியில் நாமும் கடவுளின் கனவுகளுக்கு உயிர்கொடுப்போம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 வாழ்வு பெறுவதற்கு வாழ்வின் மரத்திடம் விரைந்து வருவோம்!

யோவான் 5:31-47

எங்கு சென்றால், எவரிடம் சென்றால் எது கிடைக்கும் என்று நாம் நன்கு அறிந்து வைத்திருக்கிறோம். நற்சுகம் வேண்டுமா, மருத்துவமனைக்குச் செல்ல வேண்டும். மருத்துவரிடம் செல்ல வேண்டும். அறிவு வேண்டுமா, பள்ளிக்குச் செல்ல வேண்டும். ஆசிரியர்களிடம் செல்ல வேண்டும். இவ்வாறு தேவைகளையும் எதிர்பார்ப்புகளையும் நிறைவு செய்துகொள்ள வழிமுறைகளை தெரிந்து வைத்திருக்கிறோம். எங்கு சென்றால் வேலை ஆகும், எவரிடம் சென்றால் வேலை ஆகும் என்பதெல்லாம் இச்சமூகத்தில் நாம் போகிறபோக்கில் கற்றுக்கொள்கிறோம். ஆனால் எல்லாம் இருந்தும் வாழ்வு இல்லாமல் போனால்?  

வாழ்வு என்பது கடைச் சரக்கல்ல. வாழ்வு என்பது கடவுள் தரும் கொடை. வாழ்வினைக் கடைவீதியில் அலைந்து காசு கொடுத்து சொந்தமாக்கிட முடியாது. வாழ்வின் ஊற்று நம் கடவுள். அவரிடமிருந்தே நாம் நமது வாழ்வைப் பெற்றுக்கொள்கிறோம். ஆனால் அக்கடவுளை நம் வாழ்விலிருந்து இழக்கின்ற போது நாம் வாழ்வையே இழக்கின்றோம் என்னும் உண்மை நமக்கு பல வேளைகளில் புரிவதில்லை. கடவுளின் இடத்தை உலகில் எதுவும் எவரும் எப்போதும் நிரப்ப முடியாது. ஆம், வாழ்வு கடவுளால் மட்டுமே கொடுக்கப்படும் ஒன்று. அவரைத் தவிர வேறு எதுவும் எவரும் வாழ்வை வழங்கிட முடியாது. 

தொடக்கநூலில் ஆதாமும் ஏவாளும் வாழ்வின் ஊற்றாம் கடவுளை மறந்து விலக்கப்பட்ட கனி இருக்கும் மரத்தை தேடிப் போனார்கள். எந்த மரத்தால் தங்களுக்கு வாழ்வு கிடைக்கும் என்று நம்பினார்களோ, அந்த மரத்தினால் அழிவையே அவர்கள் பெற்றுக்கொண்டனர். வாழ்வு பெறும் பொருட்டு அவர்கள் போன இடம் தவறு. படைப்புக்கள் மனிதருக்கு ஒருபோதும் நிலை வாழ்வை, நிறைவாழ்வை தந்துவிட முடியாது. படைத்தவரே நம்மை நிறைவாழ்வுக்கு நிலைவாழ்வுக்கு இட்டுச்செல்ல முடியும். 

இன்றைய நற்செய்தியில் ‘வாழ்வு பெறுமாறு என்னிடம் வர உங்களுக்கு விருப்பம் இல்லை’ என்று இயேசு யூதர்களிடம் வருத்தத்தோடும் ஆதங்கத்தோடும் எடுத்துரைக்கிறார். யூதர்கள் தங்களுக்கான வாழ்வு திருச்சட்டத்திடம், மோசேயிடம் இருக்கின்றதென்று நம்பினர். ஆனால் உண்மையில் வாழ்வின் ஊற்றாம் இயேசுவே அவர்களைத் தேடி வந்திருந்தபோது அவர்கள் அவரைப் புறக்கணித்தனர்.

இன்று நம்முடைய வாழ்வை நாம் எதிலே தேடுகிறோம்? வாழ்வைத் தேடி நாமும் சித்தாந்தங்களிடமும், மனிதர்களிடமும் செல்வதிலிருந்து எச்சரிக்கையாய் இருப்போம். அதிர்ஷ்டத்தில், ஜோதிடத்தில், ஜாதகத்தில், நல்ல நேரத்தில்  நம் வாழ்வை தேடும் நிலையிலிருந்து விடுதலை பெறுவோம். திருச் சிலுவையே நமக்கான புதிய வாழ்வின் மரம். அதில் தொங்கிய இயேசுவே ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட வாழ்வின் கனி. ஆகவே, நமக்கான வாழ்வின் கனியாம் இயேசுவின் வழியாக வாழ்வு பெறுவதற்கு வாழ்வின் மரத்திடம் விரைந்து வருவோம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 இறைவனின் விருப்பமே இனி நம் விருப்பம் ஆகட்டும்!

யோவான் 5: 17-30

மனித வாழ்வில் விருப்பங்கள் விண்ணை முட்டும் அளவுக்கு இருப்பது உண்டு. விருப்பங்கள் இல்லாத மனிதரும் இல்லை. அந்த விருப்பங்கள் ஏற்படுத்தாத திருப்பங்களும் உலகில் இல்லை. எல்லா நேரங்களிலும் நமது எல்லா விருப்பங்களும் சரியாக இருப்பது இல்லை. விருப்புகளும் வெறுப்புகளும் மட்டுமே நம்முடைய வாழ்க்கையில் இறுதிவரை நம்மை அலைக்கழிக்கின்றன. நமது விருப்பு இன்னொருவருக்கு வெறுப்பாக இருக்கலாம். நமக்கு வெறுப்பாய் இருப்பது இன்னொருவருக்கு விருப்பமாக இருக்கலாம். ஆம், ஒருவருக்கு அமிழ்தாய் இருப்பது இன்னொருவருக்கு நஞ்சாய் அமையலாம். 

மனிதர்கள் எப்போதும் தங்கள் விருப்பு வெறுப்புகளின்படியே வாழ்வில் செயலாற்றுகிறார்கள். தன் விருப்பத்தை தலையில் வைத்து ஆடும் மனிதர்கள், அடுத்தவரின் விருப்பத்தை காலில் போட்டு மிதிப்பதும் இங்கு நாளும் நடக்கும் அத்துமீறலே. தனக்கென்று மட்டுமே நலம் விரும்புவது மனிதரின் பண்பு. தரணிக்கே நலம் விரும்புவது தெய்வத்தின் பண்பு. கடவுளின் விருப்பம் எப்பொழுதும் எல்லோருக்கும் நல்லது நினைக்கும் ஒன்று. மனிதர்களின் விருப்பமோ நான், எனது, என்னுடைய என்று கூண்டுக்கிளி போன்றது. இந்த தன் விருப்பச் சிறை வாசத்திலிருந்து விடுதலை பெற்றிடவே இறைவன் மனிதரை அழைக்கிறார். அவரது விருப்பத்தை நமதாக்கிட நம்மைக் கேட்கிறார்.

தொடக்கத்தில் முதல் பெற்றோர் கடவுளின் விருப்பத்தை காலில் போட்டு மிதித்தனர். தங்கள் விருப்பத்தை தலையில் தூக்கிவைத்து ஆடினர். இறைவனின் விருப்பத்தை நம் வாழ்விலிருந்து விலக்கினால் பாவமும், சாபமும் மட்டுமே நம்மைத் தொடரும் என்பதற்கு ஆதாம் ஏவாளின் வாழ்வு நமக்குப் பாடம். மீட்பின் வரலாற்றில் எப்பொழுதெல்லாம் இறைவனின் விருப்பம் மனித வாழ்விலிருந்து விலக்கி வைக்கப்படுகிறதோ அப்பொழுதெல்லாம் மனித வாழ்வில் வருத்தங்களும் தேக்கங்களும் ஏற்பட்டன. இறைவனின் விருப்பத்தை தனதாக்கி வாழ்ந்தவர், நம்மையும் அப்படி வாழ அழைக்கிறவர் இயேசு. இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு தந்தையின் விருப்பப்படியே தான் செயலாற்றுவதாக சொல்கிறார். தந்தையின் விருப்பமே தனது விருப்பம் ஆனதால் தந்தையோடு தானும் இணைந்து செயலாற்றுவதாகவே கூறுகிறார். 

மனித விருப்பங்கள் தன்னலத்தில் தோன்றும். இறை விருப்பமோ பொது நலத்தை போற்றும். மனித விருப்பங்கள் சிலரை வாழ வைக்கும். இறை விருப்பமோ எல்லோரையும் வாழ வைக்கும். மனித விருப்பங்கள் நிழல்கள். இறை விருப்பமோ நிஜம். நிழல்களை விடுத்து நிஜத்தை பற்றிக்கொள்வோம். மனித விருப்பங்களை மக்கச் செய்து இறை விருப்பத்தை இறுதிவரை வாழ்ந்திடவே இயேசு நம்மை அழைக்கிறார். ‘என் விருப்பத்தை நாடாமல் என்னை அனுப்பியவரின் விருப்பத்தையே நாடுகிறேன்’ என்று சொன்ன இயேசுவைப் பின்பற்றி நாமும் நம்மைப் படைத்தவரின் விருப்பத்தை நாடப் பழகுவோம். இறைவனின் விருப்பமே இனி நம் விருப்பம் ஆகட்டும்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 அக்கறைகாட்ட ஆண்டவருண்டு! ஆனந்தம் அடைவோம்!

யோவான் 5:1-3, 5-16

‘மரத்த வச்சவன் தண்ணி ஊத்துவான்’ என்னும் கூற்றை நாம் அறிந்திருக்கிறோம். நம்மைப் படைத்த இறைவன் நம்மை பத்திரமாக பார்த்துக்கொள்வார் என்கிற நம்பிக்கையை இது நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. கல்லுக்குள் ஒளிந்திருக்கும் தேரைக்குக்கூட உணவூட்டுகிறவர் கடவுள். எல்லோரும் இன்புற்று வாழவேண்டுமென்று விரும்புவர் நம் இறைவன் ஒருவர் மட்டுமே. பெற்றெடுத்த குழந்தையை வளர்த்து ஆளாக்குவது எப்படி பெற்றோரின் பொறுப்பாக இருக்கிறதோ, அதே போன்று தான் படைத்த உயிர்களை தாங்கிப்பிடிக்க வேண்டியதும் அந்த வல்ல தெய்வத்தின் நல்ல பொறுப்பு என்பதை விவிலியம் பல நிகழ்வுகளின் வழியாக நமக்கு எடுத்துரைக்கிறது.

எவ்வளவுதான் கடவுள் நம்பிக்கையில் கொடிகட்டி பறந்தாலும் துன்பத்தில் தனித்துவிடப்படும் நேரங்களில் எனக்கென்று யாருமில்லையே என்கிற அங்கலாய்ப்பும் ஆதங்கமும்  நம்மில் பலருக்கு அதிகமாக இருக்கத்தான் செய்கிறது. ஆனால் அப்படிப்பட்ட சூழல்களில் எனக்கென்று ஒருவர் உண்டு. என் நலம் நாடும் நல்லவர் அவர். என்னைப் படைத்தவரே அவர் என்கிற பக்குவம் நமக்கு நிச்சயம் பிறக்க வேண்டும். என்னை அன்பு செய்யவும் என்மீது அக்கறை காட்டவும் எனக்கு யாருண்டு? என்று தவித்து நிற்கும் மனிதர்களுக்கு நம்மீது அக்கறைகாட்ட நம்மைப் படைத்தவர் நமக்குண்டு என்கிற நல்ல செய்தியை இன்றைய நற்செய்தி தருகிறது.  

இன்றைய நற்செய்தியில் எருசலேமின் ஆட்டு வாயிலுக்கு அருகிலுள்ள பெத்சதா என்கிற அக்குளத்தருகில் முப்பத்தெட்டு ஆண்டுகளாய் உடல் நலமற்று இருந்த அம்மனிதரின்மீது இயேசு அக்கறைகாட்டுகிறார். ‘என்னைக் குளத்தில் இறக்கிவிட யாருமில்லை’ என்று அம்மனிதர் இயேசுவிடம் சொல்லிய அவ்வார்த்தைகளில் அவருடைய தனிமையின் வலியும் வேதனையும் நமக்குப் புரிகிறது. என் நலம் நாடும் நல்ல உள்ளங்கள் எதுவும் என் வாழ்க்கையில் எனக்கு இல்லையே என்கிற அவருடைய வருத்தத்தை இயேசு புரிந்துகொள்கிறார். யாருமில்லாத அம்மனிதருக்கு எல்லாமாய் நான் இருக்கிறேன் என்று இயேசு செயலில் காட்டுகிறார். அம்மனிதரை தன்னுடைய அக்கறை என்கிற குளத்தில் இறக்கி அற்புதமாய் சுகம் பெற்றிட செய்தார்.  

தனிமையின் வலியும் வேதனையும் நம் இயேசுவுக்கு நிச்சயம் நன்கு புரியும். ஏனென்றால் இயேசு தன்னுடைய வாழ்வில் தனிமையின் வலியை வேதனையை நிறைய அனுபவித்திருக்கிறார். அக்கறைகாட்டப்படாத மனிதர்களுக்கு அக்கறைகாட்டும் அன்புள்ளம் ஆண்டவர் இயேசுவுடையது. யாருமில்லை எனக்கு என்று சொல்லி விரக்தியோடு வாழ்வின் விளிம்பில் வாடிப்போக வேண்டாம். அந்த ஏழை இலாசரைப் போல உலகில் உனக்கென்று யாருமில்லாமல் இருக்கலாம். ஆனால் உலகைப் படைத்தவரே உன்மீது அக்கறைகொள்வார். ஆகவே அக்கறைகாட்ட ஆண்டவருண்டு! ஆனந்தம் அடைவோம்!

தவக்காலத் திருவுரைகள்

 வாழ்வு தரும் வார்த்தையின் மீது நம்பிக்கை வைப்போம்!

யோவான் 4:43-54

வார்த்தைக்கு வடிவமில்லை. ஆனால் அந்த வடிவமில்லாத வார்த்தை நம் வாழ்க்கைக்கு வடிவம் தரும். வார்த்தை என்பது வலிமைமிக்கது.  வார்த்தை வாழ்வும் கொடுக்கும், அதே சமயத்தில் வாழ்வையும் பறிக்கும். மனிதர்களின் வார்த்தையே இவ்வளவு ஆற்றலோடு செயல்படுகிறதென்றால், இறைவனின் வார்த்தையானது இன்னும் எவ்வளவு இணையில்லா வல்லமையோடு செயல்பட முடியும் என்பதை நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. இறைவனின் வார்த்தையே உலகைப் படைத்தது. ஒன்றுமில்லாமையிலிருந்து எல்லாவற்றையும் உண்டாக்கியது கடவுளின் வார்த்தை. அந்த வல்லமையான வார்த்தை இயேசுவில் வடிவமானது. இயேசுவின் வார்த்தைகள் ஒவ்வொன்றும் மனிதர்களின் வாழ்வின் பெரும் சக்தியாக விளங்கியது என்பதில் சந்தேகமில்லை.      

இன்றைய நற்செய்தியில் கப்பர்நாகும் என்ற ஊரில் அரச அலுவலர் ஒருவர் இயேசுவைச் சந்திக்கிறார். கப்பர் நாகும் : அதாவது எபிரேய மொழியில் ‘கெபர்’ என்பதற்கு ஊர் என்று அர்த்தம். ‘நாகும்’ என்பது பழைய ஏற்பாட்டு இறைவாக்கினரான நாகூமின் பெயர். ஆக கப்பர்நாகும் என்பதற்கு ‘நாகூம் என்ற இறைவாக்கினரின் ஊர்’ என்பது பொருள். இந்த சிறப்புக்குரிய இறைவாக்கினரின் ஊராகிய கப்பர்நாகுமில்தான் இயேசுவும் ஓர் இறைவாக்கினாராய் இறைவனின் வாக்கை போதிப்பவராய் இருந்தார். ஆனால் இறைவாக்கினரின் வாழ்வும் பணியும் பற்றி நன்கு தெரிந்திருந்த யூதர்களே இயேசு என்னும் ஒப்பற்ற அந்த இறைவாக்கினரின் வார்த்தைகளின் மீது நம்பிக்கை கொள்ளவில்லை. யூதர்கள் அதுவும் இறைவாக்கினர் ஒருவரின் பெயர் கொண்ட ஊரின் மக்களே இறைவனின் வார்த்தையை எடுத்துரைக்கும் இயேசுவின் மீது நம்பிக்கைகொள்ள மறந்தபோது, மறுத்தபோது, யூதர் அல்லாத புற இனத்தவராகிய ஓர் அரச அலுவலர் இயேசுவின் வார்த்தையின் மீது கொண்டிருந்த அப்பழுகற்ற, அசைக்க முடியாத, ஆழமான நம்பிக்கையை இந்நிகழ்வு சுட்டிக்காட்டுகிறது. 

இயேசுவின் வார்த்தையின் மீது தன் நம்பிக்கை நங்கூரத்தை இட்டவர் பிற இனத்தவராகிய அந்த அரச அலுவலர். சமயம், அரசியல் மற்றும் அதிகார வட்டத்தில் யூதர்களிடமிருந்து முற்றிலும் அந்நியப்பட்டு நிற்கிற அம்மனிதன், இயேசுவின் வார்த்தை மீது கொண்டிருந்த நம்பிக்கையில் எந்த யூதரும் அவருக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாது. இயேசுவின் மனம் கவர்ந்த ஒரு நம்பிக்கையாளர்களுள் இவரும் ஒருவர். பிற இனத்தவராக இருந்தபோதும் தன்னுடைய நம்பிக்கையை அரசு அதிகாரிகள், ஆட்சியாளர்கள், மருத்துவர்கள் என்று எந்த மனிதர்களின் பொய்யான வெற்று வார்த்தைகளின் மீதும் வைக்காமல், இயேசுவின் வார்த்தையின் மீது நம்பிக்கை வைத்தார். பார்க்கின்ற வடிவங்களில் நம்பிக்கை கொள்ளும் மனிதர்களுக்கு மத்தியில் பார்க்க முடியாத வடிவமற்ற வார்த்தையில் நம்பிக்கை கொண்ட இம்மனிதர், நம்முடைய நம்பிக்கை வாழ்வுக்கு எடுத்துக்காட்டாக இருக்கட்டும். நாமும் இவரைப் போன்று வாழ்வு தரும் வார்த்தையின் மீது நம்பிக்கை வைப்போம்!